Birer yıldızdık MB de

Uzun zamandır yazamıyorum bloga. Yazma eylemini harekete geçirecek onca toplumsal olaylar yaşasakta yazmak gelmiyordu içimden. Genel profil değişti. Yazılan konular, paylaşılan ve tartışılan konular değişti. Yeni gelenler kurdular kendi klanlarını. Biz eskiler, yaşlanmışlığın duygusuna kapılıp elimizi eteğimizi çektik. Doğrusu bu muydu bilinmez ama zaman zaman girip yazılar okumaya çabaladım. Yeni yazarlarda kendimi bulmaya, ruhumu yansıtan yazılar aradım… Denk gelmedim büyük olasılıkla. Leyla Önder’e aşık olmuştum buradan. Evlendi şimdi. Allah mutluluğunu daim etsin. Aşık olmak istemek kişinin tasarrufu elbet. Okuduğu kişilerde kendine yakın hissettiği kimlikle iletişime geçip, açık yüreklilikle duygularını dile getirmesi; kadın ya da erkek fark etmiyor bir yakınlığın başlaması ya da başlamamasına gerekçe oluşturuyor. Görünmeyeni görmenin azabı sarıyor insanı zamanla. Zaman, ne ruhumuzun ayışığı ne yırtıcı hayvanlar ile boğuşma anlarını unutmuyor. Yaşlanmış atların içine kapanıklığı sarıyor insan ruhunu. Sarsa da bu duygu, içinde ki sıvası dökülmüş duvarları kapamaya çalışsan da karaca postlarıyla kapayamıyorsun. Keşkeler sarıyor ruhunun dört tarafını. Tavaf ediyorsun çaresiz. Keşke.. keşke.. keşke.. Bir yazım geliyor burada aklıma “ Keşke mi , iyi ki mi?” başlıklı.. Elvin geliyor aklıma. Duygularını açık yüreklilikle dile getiren kadın. Onu üzdüğüm satırlarım. Onu incittiğim mesajlarım, onu yok sayılmanın acısıyla baş başa bıraktığım yazılarım geliyor aklıma. Birbirimizden yüzlerce km uzakta yalnızca yazılarıma aşık olmuş bir kadın. 2006 dan beri bıkmadan usanmadan yazan, acılarımı paylaşan, içimdeki hançer yaralarının pansumanını yenilemek için can hıraş bir eylem içinde olan kadın. Sana ne haksızlıklar ettim ey yar.. Affet… Birer yıldızdık MB de. Var say gökyüzünde parlamaya çalışan kenar mahalle çocuklarıydık. Kardeşlerim, sen, ben dağıldık evrenin bilinmezliklerine… Sen ne yücesin ki yıllar geçse de buldun yine beni. İçinde ilk günkü duygularının saflığı ile tüm yaşanmış acıları gömüp yerin yüzlerce metre altına beni anlayabilme büyüklüğünü gösterdin. Bilir misin ellerden sakladığın aşk elden ele gezinecek bundan sonra. Deniz kokulu taşlar döşedin yollara. saçlarını tarayan sular,rüzgar ve karanlık ulaştı İstanbul’da ki bulunduğun Karadenizden Marmara kıyılarına. Elvin Affedebilecek misin beni?