Birtanem'e mektup

Ah ! bir görmelisin birtanem,
Nasıl da delirtiyorum yalnızlığımı.
Bir an dahi olsa kaçtı mı, yakalıyorum hemen kolunu , paçasını...
Ah ! bir duymalısın birtanem, "yeter artık"çığlıklarını, yalvarmalarını...

Alıştım ona birtanem, bırakmamacasına,
Ben ve yalnızlığım,
Bir bütünün iki yarısı.
Kaçmak , kurtulmak istese de benden, yok onun dışında bir başkası.

Dikkat ettin mi hiç bilmem birtanem,
Sen yoksun saymadım seni,
Sen istememişmiydin, seviyorken hem de
Yalnızlığımla başbaşa bırakmıştın beni,
Öyleyse yok başka çaresi.

Ah ! nasılda acımasız yalnızlığım
Bir bilsen birtanem...
Aklınca son kozunu oynuyor;
"seni , seni sevdiğimi, beni sevdiğini, ofları, kaçamak bakışları, aldırmazlıkları, ayarlanmış şarkıları,
görmezlikleri..."
Aklıma sokuyor, düşünceme salıyor...
Hiç ummazsın belki ama birtanem ama yalnızlığa sarılmış ellerim,
onları bir bir itiyor.

Ah ! bir görmelisin birtanem,
Nasılda delirtiyorum, yalnızlığımı, ÇILDIRIYOR !...

20/07/200.

Mavinin güncesinden.