Bitecek ihşallah, bitecek günler

Böyle gelmiş böyle
Böyle geçer dünya
Günlerimiz bitecek
Bir gün saya saya

Seneler koşuyor
Gülüp ağlatıyor
Bir yol bak aynaya
Ömrümüz geçiyor
Bir kez bak aynaya
Ömrümüz geçiyor
. . .

Daha dün çocuktuk
Sokaklarda koştuk
Yarın belki göç var
Bu dünya olamaz ya

Seneler koşuyor
Gülüp ağlatıyor
Bir yol bak aynaya
Ömrümüz geçiyor
Bir kez bak aynaya
Ömrümüz geçiyor

Bugün İkinci gün işte, ilk gün geçti gitti, bi 364 gün daha geçer mi, göz açıp kapanıncaya kadar diye düşünüyorum, umarım geçer.Gitmeden 2 gün öncesine kadar hala didiştiğim sevgili erkek kardeşimin askere gitmesini 4 gözle bekleyeceğimi umarken, hiç de öyle olmadığını görüyorum işte.Gitme dedim sevgili kardeşime, gidiyorsan beni de sırtına tak götür dedim , dedim de sonra kendime inanamadım . 9 ay aynı karnı paylaştığım ama doğduğum günden bugüne kadar devamlı kedi köpek gibi didiştiğim kardeşimi askere gönderince bulunduğum duygu halinin tarifi yok , birimize bir şey olsa, moralimiz bozulsa bunu hissedip üzülen kardeşleriz. O gitti ama benim bir parçam da gitti sanki.

Sen yokken, zamanın bir göz kırpışında geçmesi senin sağ salim buraya geçmen dileğim ve arzum, ah bugün de havada yağmur kokusu var , ayrı bir hüzünlendim şimdi dumanın şu şarkısıyla bitsin bugünlük bu yazı.

Yağmurlu bir akşamüstü
Radyo açık, köprüdeydim
Derken bir anda farkettim
Başka bir hayat yok ki

Durdum sustum gülümsedim
. . .

Kalın sağlıcakla derim ben, Sevgiyle