Bitmeyen tablo

Hayatım bitiremediğim tablo gibi ne başladı nede bitti. Bu tablo hiç bir zaman da bitmeyecek, ne kadar uğraşsamda; fırça boyayı ya dağıtıyor yada boya yetmiyor.
Resmi asmak için gerekli olan duvardaki çiviyede ne kadar yaşanmışlıklarım varsa onları astım ve seyrediyorum şimdi.

Hayat her zaman mükemmeli sunmuyor insana, dost bir yürek bir sevgiliden daha yakın olabilir.Sığınacak bir yürek, güvenli bir limanken dost arayışımız, birdenbire sevgili kabuğuna bürünen koza olmaya başlayınca gölgeleniverir istemeden de olsa.

Tamam sevgi bu olsa gerek diye düşündüğümüz o zaman geldiğinde ise aniden kaybederiz.
Geç kalınmış, yaşanmış ve çoktan bitmiş gibidir.
Hiç yaşanmamıştır oysa.
Sadece zamanın gerisinde yada çok ilerlerde bir yerlerde hapsedilmiştir.

Okyanusta büyüyen dalgaların kırıldığı noktalarda yüzmeye başlarsın, bu kez daha temkinli ve boyunu aşan bu dalgalara karşı gücünün sınırlarını zorlarsın, amansız bir hastalığa yakalanmış gibi aklından çıkartamazsın.

İşte o zaman geldiğinde güzel ve hatırlamak istediklerimiz kalır aklımızda kötü olanları o dalgadan kurtulmayı becerebilirsek, kuma yazalım ki rüzgar ve dalgalar alsın götürsün, iyi olanlar mı ?
Onlar hep hatırlamak istediklerimizdir zaten ama, yine de taşa yazalım ki hiç kaybolmasınlar.

Bu arada bağrımıza taş basmayalım, yeni dostluklar ve başlangıçlar için hiç de geç kalınmamıştır.
Belkide önce dost olmayı öğrenmek lazım; Dostluk olunca ardından gelen sıfatlar anlamını daha kolay ifade edebiliyorlar çünkü :):):) GÜLÜMSETEBİLİYOR....

''Mevlananın dediği gibi
Dost matematiksel olmalı,
üzüntüyü bölmeli
Geçmişi çıkarmalı
Geleceği toplamalı''

Vurgun yemeden, yaşanabilecek en güzel aşklara, aşıklara, diyorum ki önce matematik yapmayı öğrenmek lazım, şaka ama doğruluk payını gözardı etmeden denemek....

Orasıda size kalsın.:)
Vurgun yemiş bir yüreği , dost bir yürekten kim ayrı tutabilir?

Hiç kimse,

NERİSSA

09/11/2007