Bitti

Bitti !

Buraya kadar dedik defalarca

ve her defasında susturmayı başaramadığımız iç sesimizle

seslendik yine yeniden bir başımıza.

Kalakaldık öylece,

ne kimseler duydu sesimizi nede biz bişey yapabildik kendimize.

Yaşadıklarımızı anlamaya çalışıp

sebep sonuç ilişkisi içerisinde muhasebe yaptık defalarca.

Islak ıslak baktık aynaya çeşmeden akan soğuk suyla yıkamak isterken yüzümüzü

her hatıranın bizde bıraktığı derin izleri yok etmeye çalıştık.

İzleri silemedik belki ama

bizle birlikte yaşlanmalarına izin verdik ister istemez.

Hayatın anlamını sorgularken bulduk çoğu kez kendimizi.

Hepmi yanlışlar bir doğruyu götürür felesefesini rafa kaldırırken

gururumuz bir adım önde yıkılmadan meydan okudu tüm yaşananlara inat

tutunduğunu sandığı adı herneyse.

Ve

koca bir boşluk kaldı düne ait içimizde

yarımmıydı ? tamamlanırmıydı ? yaşanmışmıydı gerçekten ?

sildik

silmek zorundaydık düne ait ne varsa

ne yangını vardı bu başlangıçın

nede külleri olmalıydı sonunda.

Ya rüzgar geri getirise diye düşünmedik mi kaç kez kalan külleri bile olsa...

Ve bir tezatlıkla dinlediğim benzer şarkıların birinde tüm silinmişliği inatla

dinle.

Bitti !

Bitti, buraya kadarmış dedim.

ne yaptım biliyormusun ?

daha çok şarkı söyledim.

sigaraya yeniden başladım,

alışveriş yaptım gereksiz.

ne yaptım biliyormusun ?

bol bol seyahat ettim.

hatta yalnızlık çektim

pişman oldum kimseye söylemedim.

Yani sustum genelde,

bazende gülümsedim nazikçe

dinlemediğim belli olmasın diye

BİTTİ ! buraya kadarmış dedim,

unuttum bile dedim,

avuttum kendimi sözde.

Ama yine de akıyor gözyaşlarım, ıslatıyor yatağımı

SENİ ÖZLEDİĞİM GECELERDE