Romantizm Öldü mü?

"Sen elimden tutunca / Deniz basardı içimi / Sen elimden tutunca, yüreğim / Yeşil yosunlara takılıp günlerce / Dip akıntılarının peşi sıra gitmek isterdi." Tuğrul Tanyol

Bugün, böyle bir duygu seline kapılarak kaç kişi yaşıyordur aşkı? Aşık olmanın dayanılmaz güzelliğini romantizmin büyüsü içinde keşfeden kaç kişi biliyorsunuz?

Herşeyi inanılmaz bir çabuklukla tüketiveren insanoğlu doyumsuz bir yaratığa dönüşmek üzere. Cep telefonundan bilgisayara, televizyondan küçük ev aletlerine teknolojinin yeni ürün hızına yetişmek mümkün değil. Bugün alınanın yarın bir üst modeli çıkıyor piyasaya. Bu tüketim çılgınlığı içinde duygularımız da nasibini alıyor elbet. Artık aşklar da günü birlik yaşanıyor ve bitiyor...Dudaktan Kalbe inmeye vakti yok şimdilerde aşkların da!

Belki de bu yüzdendir, romantizmin Kerime Nadir romanlarında, Attila İlhan şiirlerinde, Julio İglesias şarkılarında kalması.

"Beni hatırladıkça / Arasıra gönlümü al / Sokakta görünce gülümse / Yanıma yaklaş / Az elin elimde kal. "

"Evine misafir geleyim / Kahvemi sen pişir / Taze doldurulmuş sürahiden / Bir bardak su ver / Yetişir!" *

Azıcık elini tutmak, elinden bir bardak su içmek yetmiyor günümüzde ademoğluna. Aşkı öylesine hoyrat yaşıyor ki, sevdiğini boğuveriyor o bir bardak suda...

Bugün romantizm aşkta öldü de sanatta yaşıyor mu? Postmodernist yapıtları okudukça, gördükçe,izledikçe içimde kalan romantizmin son kırıntılarını da yitirmemek için koşup yine kendime sığınıyorum!

Öğrendim ki, sevdiğinin kulağına "Ben sana mecburum"** diye fısıldayan; gözlerinin içine bakarak, "Ben sende yaşıyorum, sen ben de hüküm sürmektesin"*** diyen aşıklar, zamanın en kuytu köşelerine çekilmişler.

Ve romantizm, aşkın yeniden yüreklerde yaşanacak günlere dönmesini bekliyormuş sesizce...

Sizce?

* Ziya Osman Saba / Yetişir ** Attila İlhan / Ben Sana Mecburum *** Cahit Sıtkı Tarancı / Desem ki