Biz Sefil Muggle'lar

Biz Muggle’ler neden bu kadar çok severiz acaba fantastik öyküleri? Neden hiç olmayacak şeylerin anlatıldığı kitaplara filmlere bayılırız? Geçmişe gidebilmeyi, geleceği görebilmeyi, sihir yapabilmeyi, bir uçan süpürgeyle şöyle etrafı kolaçan edebilmeyi hayal etmek neden içimize büyük bir mutluluk verir?

Bugünlerde bende fantastik öykülere merak saldım. Bugüne kadar kesinlikle okumam dediğim, saçma masallar diye nitelendirdiğim film ve kitapları bir anda keşfettim. İşin ilginç yanı bana çok iyi geldiler. Elimden düşüremediğim gibi, rüyalarımda bile kendi fantastik öykümün içinde gezdiğim mutlu günler yaşıyorum şimdi. Ama bu durum aklıma bir soru getiriyor : Neden bu kadar sevdim bu öyküleri?

Bu soruya kendimce birkaç yanıt bulmak beni çok rahatlattı. Yaşamımız o kadar belli kurallar ve amaçlar arasında kaldı ki artık hayallerimiz bile sıradanlaştı. Etrafınızdaki insanlara hayallerini sorarsanız hep birbirine benzer şeyler duyacaksınız. Kimisi ev ya da araba almak, bazıları daha çok para kazanacağı bir iş bulmak , bir kısmı çalışmadan yaşaması için lotodan çıkan yüklü bir meblağ, kimisi evlenmek ve çocuk sahibi olmak istiyor. O kadar sıkıcılaştı ki artık hayallerimiz bile birbirimize bile bahsetmez olduk onlardan.

Aslında herkesin kimselere söyleyemediği ve gerçekleşmesine imkan olmadığını düşündüğü bir hayali de var. Onu sadece gece yatağına yatıp yalnız kaldığı ve uykusunun kaçtığı zamanlarda çıkarıp tozu alınıp,seyredilip kaldırılacak ve herkesten saklanacak bir şey olarak görüyor. Kimi ünlü bir aktör olmayı, kimi ünlü bir futbolcu olduğunu, kimi çok zengin ve yakışıklı herkesin tanıdığı biriyle evlendiğini, kimi Nobel edebiyat ödülünü kazandığını ya da Oscar’ı aldığını düşünüyor.

Kendi hayatlarımızın ve hatta kendi hayallerimizin rutinliğinden o kadar sıkılıyoruz ki bir gün birileri bizim de kurduğumuz hayalleri yazmaya ya da bize bir ekrandan göstermeye başlayınca bu çok hoşumuza gidiyor. Biz de onunla heyecanlanıyor, onunla maceradan maceraya koşuyoruz. Onun varlığı yastığımızın altında sakladığımız kendi hayalimizi bile gerçeğe yaklaştırıyor.

Kimi zaman bir zaman makinasıyla geçmişe gidip bir savaşa katılıyor, kimi zaman bir baykuşla bize gelen mesaja cevap yolluyor, bazen bir yüzüğün bizi ele geçirmesine izin veriyor, bizi kurtarmak için ejderha ile savaşacak kadar cesaretli prensi umutla bekliyor, bir Quidditch maçına uçan süpürgemizle gidiyor, burnumuzu oynatarak isteklerimizi gerçekleştiriyoruz. Sonra sabah hava aydınlanmadan uyanıp, aceleyle hazırlanıp, servise yetişmeye çalışıyoruz. Trafik sıkışıyor uykuyla uyanıklık arası hepimiz servislerimizde "keşke zamanı ileri alabilsem" "keşke bu servis uçabilse" ya da "keşke ışınlanarak gidilebilseydi bir yerlere "diyoruz.

Biz sefil Muggle’lar değiştirmeye gücümüzün yetmediği sıkıcı hayatımızı fantastik masallarla renklendirmeyi seviyoruz...