Boş bir başlık, boş bir yazı!

Boş kelimeler, boş cümleler…

Kimseyi eleştirmiyorum, kendi yazımdan bahsediyorum.

Özür dilerim, bir ülkenin, bir tam günü boşa geçince, o boşluk ancak boş bir yazının konusu olabilir!

Buyurun:

Bazı paketlerin içinde ne var bilinmez…

Bomba bile zannedilen paketler vardır!

Bilinmeyen paketler hakkında tahmin yürütürsünüz…

Bazen tutar, bazen tutmaz…

Lâkin tahminlerin bile bir doluluğu, bir ağırlığı olur…

Bir ümit,

Bir beklenti,

Bir müjde, bir “sürpriz” ihtimali tahayyül edilir!

Bu ihtimaller hakkında konuşmanın bir mantığı, bir tadı olur…

Fakat bilader, boş olanın nesini konuşacak, nesini tartışacaksın?

Dün, bütün gün ve bütün gece boş paket konuşuldu, tartışıldı(!)…

Boş sözlerle,

Boş gözlerle,

Boş tevillerle…

Eveleme-geveleme…

Tatsız, tuzsuz…

Umutsuz!

Ruhsuz!

x   x   x

GÜNÜ ÇAĞRIŞTIRAN DEYİMLER

Dostlar alışverişte görsün…

Vaziyeti idare etmek…

İdare-i maslahat…

Göz boyama…

Bir parmak bal çalma…

Züğürt tesellisi…

Sık dişini, amcan bilir işini…

Çabalama kaptan ben gidemem…

Kabak tadı verme…

x   x   x

KUBBE-İ HADRA’DAN

Yelkenim, rüzgârı yok;

Gemiyim, deryasız…

Ne ümidim, ne teranem kaldı;

Geceyim ferdasız!

Arif Nihat ASYA