Boş laf!

Merhabalar,

Diyeceksiniz bu adam blog konusunda bu kadar laf ettikten sonra, daha ne kadar laf edebilir diye!

Hala söyleyecek sözlerim var bu konuda! Ne dedim ben; ben utanmaz adamın tekiyim!

Öncelikle editörlere bir gönderme yapmak istiyorum; hiçbir politik yazımı yayımlamayarak, beni apolitikmiş gibi gösterdikleri için kendilerine müteşekkirim! Bugüne kadar böyle ona yakın yazımı hiç ettiler! Evet, sanıldığını aksine, çok politik ve iktidara göndermeleri olan yazılarımı günlerce onaylamayıp beni değiştirmeye zorladılar çoğu zaman!

İkinci olarak, yine editör arkadaşlara soruyorum; bir tanecik yazım dahi size enteresan gelmedi de, beni tavsiye etmediniz bu alemde?

Neyse, galiba öyle!

Dün bir blog okudum; arkadaş hiç bilmediği bir konuda yazı yazıp da 7000 üstünde okunma oranına ulaşmış!  Kendi kendini acımasızca eleştiriyor!

Ben yıllardır farklı bir üslupla hemen hemen her konuda insanları aydınlatmak için uğraşırken, ancak cinsellik ve aşk gibi konularda, okunabiliyorum!

Okunma oranını artırmaya ne dersin? Şimdi de bekaret kemeri üzerine yazalım o zaman!

Gibisinden!!!

Ya da bir futbol maçı anlatalım! Naklenli mi, naklensiz mi olsun?

Benim sıkıntım DUYARLILIK yaratamıyoruz, ya da DUYARLI insanlar!

Güz Özlemi diyor ki, bildiklerini aktaramıyorsun! Doğrudur, kendimi tatmin etmek için yazdığım yazılardan vazgeçemiyorum,  tıpkı son birkaç bloğum gibi, fakat sadece insanlara mı yazmak zorundayım benim güzel din kardeşim?

Benim sevdiğim konuları da zaten, insanlar okumuyor ki ayrıyaten!

Cem Yılmaz gibi yazmak lazım! Öğreteceklerini bile belin altından beyine doğru vermek lazım!

Ya da söyleyeceklerini bir hapa dönüştürüp insanlara yutturmak lazım! Mer-ha-ba b-e-n Le-on!

Ya da ismini KASAN ADAM olarak değiştirip hayatı kastırmak lazım!

Belki de tekrar Eric Van Buyten olup enteresanlaşmak ve özgürleşmek!

Güz Özlemi’nin söylediği gibi, biz haddinden fazla ciddiye alıyoruz bu işi! Ve bence en doğru söylem de bu; blog yazmak kastırıcı bir şey değil kesinlikle! Niye yıllardır sıkıp duruyoruz ki!

Ben yazdıklarıma, bir edebi ve bir ebedi nitelik katmak için uğraşanlardanım! Yoksa normal hayatımda ben de öyle devrik , mevrik konuşmuyorum! Hatta daha çok espiritüel ve bazen de sipiritüel!

Aksine kinayeli(geydirmeli) ve komik konuşmayı becerenlerdenim! Ve anlıyorum ki yazım dilimi, daha çok konuşma diline yaklaştırmam lazım!

Okunmak ya da okunmamak, işte bütün mesele bu!

Gerisi laf-ı güzaf yani Türkçesi BOŞ LAF!!!!