Bu Sevda, Bu Uzaklık

Sen bu kadar uzaktayken,

Sevdan yapyakın, hep içimde.

Ulaşmak hayaliyle,

Hız kadranına takılıp gidiyor bazen zihnim,

Özlem yuklü ömür teknemizin,

En ufak kıpırtıda

Sığ suları dahi  coşturan pruvasında.

Başım belada epeydir uzaklıkla,

Her dümen kırışımda köpüklerle,

Islanmakta hemen her seferinde

Ruhum da.

Yanarken hasret güneşiyle.

Bir kez olsun öpüyüm desem bu uzaklıktan,

Ne mümkün!

Öpüşürüz ancak ortak kaderimizle.

Aslında, başım belada, yakınlıkla da.

Yoksa unuttuğum için mi, ne?

Yine de bana bakma,

Sensiz bu uzaklıklarda,

Az biraz meczup gibiyim,

Bazen gündüzleri, bazen de gece.

Yazıp çiziyorum arada,

Aklı başında sansınlar diye.

Ama, anladım ki gene de

Uzak duran her şey,

Daha derin ve heybetli

Susan şeyler gibi...(*)

(*) " Anladım ki, derin ve esrarengiz olan her şey susuyor,

       Anladım ki, susan her şey derin ve heybetli"

                                                      Şems-i Tebrizi (1185-1248)

İ. Ersin Kabaoğlu,

12 Mart 2022, Ankara