- Kategori
- Şiir
Bu Yeter Sana
poyrazın elleri döverken içimdeki denizi
sabır feryâdımla yarıldı bedenim
talazlanan yüreğim/den
çavlan bir hüzün aktı içimde sessizce
bir kurt kemirip beynimi
doladı saçlarımı geceye
ıssız bir bozkıra sürüklendim /durmadan
boş/a /luğa düştü uyku göz kapaklarımdan
mağlubiyet olmadı derdim tasam
kalbimden fire veren sevgilerin ihaneti
yüzüme kibirle düşen dil lekesiydi
beni ateşlere salan
gönül gözünü kapamış vicdansız ellerin
fanusuna saklanıp
soluğuna kıyametleri salması
sana değildir bir tek
daha ölmedin
yere düşen günü kaldıracak gücün var
eli boşa saldırmak hangi kitapta yazar
bırak, içindeki abdalı aptal sansın onlar
bir gün gelip bu rüzgâr da dinecek
bu ayaz da geçecek
törpülenirken bir yerlerinden
diğer yanın filiz verecek
dolanmasın boynun sözde/ki kurt kapanına
sorgun sualin /ne de vebâlin var senin
şimdi yeşilinden öksüz bir baharsa elindeki
kazı toprağını tırnaklarınla her zaman ki gibi
sevgiyle sula ver kendine değerini
esrik gülümseyişleri unuttur içindeki çocuğa
karlar kalkınca kir çıkar ortaya
yenilmedin/ yenilmeyeceksin
iklimsizdir papatyalar bilirsin
yine açacaksın dağ bayır/ özgürce
yakmadın hiçbir ateşi sen kinle öfkeyle
sensin insanlığı değişmeyen
aldatmasın seni uçurumlar
ilişmesin artık yüzüne gam keder
mutlu bayramlar getirip koy çocukluğundan
yağmurlar inmiş gözlerini O gör(ür)dü
Tanrı şahidindir bu yeter sana
6 Mart 2010
Hâdiye Kaptan
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
- Toplam blog
- : 467
- : 145
- Kayıt tarihi
- : 16.05.11
Güzel Sanatlara tutkulu, Türk sanat müziği hayranı, deniz ve İstanbul âşığı şiiryazar bir fâni....