Bugün kendini nasıl hissediyorsun?

Hep bir çaba...

İnsan hayatında sıkıntısız bir gün geçirmiyor aslında, kaçmak isteyince biraz olsun uzaklaşıyor.
 

Uzaklaşmak ya da uzaklaşırken bir şeylerin ardına sığınıyor. 
Çabalar hep bir yere varmak için...

Bugün kendini nasıl hissediyorsun? 

Aynanın karşısına geçip "bugün bunu yaptım" dediğin zamanlarda, neden yaptığını düşünüyor musun?
Neden, niçin ve nasıl.

Çabalarımız bizi ya batırıyor yada çıkartıyor. Zaman zaman en dibe batarken, zaman zaman en yükseğe çıkabiliyoruz...
Hayat! 
Ne kadar inişi ve çıkışı var değil mi...

Çıkışları da açılan kapıları da kendimi belirliyoruz. Oysa kendimiz için bir şey yaparken başkalarını da düşünsek dünyanın bu kurgusunun hakkından gelebiliriz.
Başarmak zor değil, başarmak aslında çok kolay sadece insan çoğu zaman zoru seçiyor çünkü zor bizi parlak ışıklarının altında sarhoş ediyor. 
 

Haz aldığımız her şey zorun bir parçası, kolay yoldan gidermiş gibi gözüküp zor yolların dolanbaçında sıkışıp kalıyoruz. 
Sonrası zaten bilindik.
 

Saygımızı önce kendimizde bitiriyoruz sonra başkalarından esirgiyoruz. Bu yolda kaybettiğimiz benliğimiz oluyor.

Yükseklerde olmak insana haz veriyor elbette buna kimse itiraz edemez, yükseklere tırmanırken ayağımızın altından kayan toprak değil çevremizdekiler oluyor. 
Ardımıza bakarsak vicdanımızın bizi ele geçireceğinden korkup sadece yolu arıyoruz.

Vicdan, ne büyük kavram değil mi? Peki vicdan duygusunu içinde barındıran kaç insan tanıyoruz çevremizde? 
Bir elin parmaklarını geçiyorsa pek bir şanslıyız aslında.

Merhamet duygusundan sıyrılmış bir toplum birlik ve beraberlik duygusundan yoksundur. Bizler ve çevremiz başlı başına bir toplum aslında, bu topluma kattıklarımız ne kadar ki... Hep bana, hep bana...
Sonra saygı bekliyoruz, sevgi bekliyoruz... 
Cevap basit " benciliz".

Bugün kendini nasıl hissediyorsun?