Hüzün düşkünü

Dün

“Hiç geçmeyecek” dediğin umutsuz bir hal vardı gözlerinde. Hiç bitmeyecek sandığın acıların. Zaman ilerledikçe açılan kesiklerin. Dudağının kıyısına saklı kelimelerin ve hüzün düşkünü ruhunun gölgesine saklanmış hayallerin. Daha dün hüzünbaz bir çocuk büyürdü içinde. Hesapsızca akıp giden zamana kapılmıştın. Hiç hiç gitmeyecekti güz dallarından… Baharda bile yaprak dökecektin… Hüzün düşkünü bir hal vardı gözlerinde… Bahar bile yetmeyecek sanırdın… Yanıldın…

Bugün

Soğuk bir güne açıyorsun gözlerini. Perdeyi aralayıp baktığında güneşin güne küskün olduğunu görüyorsun… Gri bulutların hâkimiyetine geçmiş mavi gökyüzü. İç bunaltan bir hava üzerine üzerine geliyor. Hüzün düşkünü ruhun aklına binlerce senaryo yazdırıyor. Sonra mor sümbüllere takılıyor gözlerin. “Bu bahar başka olacak” diye fısıldıyorsun… Hüzünbaz çocuğa oda hapsi geliyor… Griye kesmiş gökyüzünü mavi görüyor gözlerin, derin bir nefesle atıyorsun o bunaltıcı havayı. Bu bahar başka olacak biliyorsun… Aklına ne kadar güzellik varsa dolduruyorsun. Eskiye dair tüm hüzünleri siliyorsun… “Güven hayata” diyor için… Güveniyorsun… Koşulsuz, tüm kalbinle…

Sonrası

Ne olur bilmiyorsun… Merakta etmiyorsun aslında… Sadece o anın kıymetini bilip, yaşıyorsun… Baharda gelmiş kapına… Hüzün düşkünü ruhunu koyup, kaçmışsın. Ve hayata güzel bakınca baharda geliyor ruhuna… Anlamışsın...


Fotoğraf : Süleyman Salkutlu - ZULU