- Kategori
- Sosyoloji
Bugün otobüste yaşlılara yer vermediler

Bugün otobüste yaşlılara yer vermediler. Özneyi üçüncü çoğul yazdım, evet; sayıca çoktular. Yer verebilecekken camdan dışarı bakıyor ya da uyuyor numarası yapıyorlardı. Altmış yaşından on yıl falan almışlar ise tutunacak yer bulmakta zorlanıp ayakta güçlükle duruyorlardı. Bu kentte böylesi densizlikler olmazdı! Bencillik, saygısızlık, arsızlık, vandallık olguları artık günlük yaşantımızda sıradanlaşmaya başladı. Ayakta duran hanımlardan biri yanımdaydı, usulca arkamızdaki onbeşlikleri gösterdi ve şaşkınlığını dile getirdi: Bu görgüyle yetiştirildiklerinden, kendilerinin de başına ileride aynı şeylerin geleceğinden söz ettik. Duyurmak amaçlı, özellikle yüksek sesle falan da konuşmadık ama üç sıra kadar uzakta uyuyan bir tanesinin, omuzlarının yönünü değiştirmeksizin başını neredeyse 360 derece döndürüp bize baktığını ayrımsadım; gri gözlerini kocaman aklarının ortasında pervasızca gözlerime dikti. Doğrusunu söylemek gerekirse saldırgan ve tehdit eden bir bakıştı, hatta evrendeki hacmimizi bile yok sayan, gereksiz bulan küstah ve düşmanca bir bakıştı, korktum! Korku duyduğum için ayrıca dehşet duydum.
İneceğim durağa geldiğimde, kalabalık azalmıştı ve gri gözlü insanoğlu görüş açımdaydı, gördüm ki oturan yolcu sayısına katılmışlığı ısrarla sürdürmüş. Duraklar boyu, duraklar boyu bu 'insanoğlu'', yanı başındaki direğe tutunup ayakta yolcu sayısına katılan iki büklüm kadıncağızı görmezden gelmiş.
"Bize neler oluyor?" demenin, hayret etmenin zamanı geçti. "Dur çocuğum, aç ağzını bakayım" deyip yutturulacak bir hap değil ki eğitim... İnsanlık suçu evrenseldir. Edimi de, etkileri de... Sonuçlarının sorumlusu ise bulunamaz. Sorumlu bilinse cezalandırılmaz. Sivil toplum örgütü mü gerek, yoksa tüzel yollardan mı uyarma yöntemleri bulunmalı? Bulunsa da bu kozmopolit kültür toplumunu eğitmek kolay olacak mı? Sistem mi böyle buyuruyor? Logan'ın Kaçışı'ndaki ütopik yaşam benzeri, belirli bir yaştan sonra sokağa çıkmak yasaklanmalı mı?