bulantı

Bulantı

İçimi dayanılmaz bir sıkıntı sardı yine. Dayanılmaz bir boşluk duygusu sardı tüm bedenimi. Mideme ardı ardına kramplar iniyor, bulanıyor. Kendimi her zamankinden daha kötü hissediyorum. Kafamın içinde hep aynı soru kimsin sen? Nereye gidiyorsun? Yatağımdan doğruluyorum bir bardak su içiyorum. Su, temmuz sıcağında ısınmış rahatlatmak yerine sarsıyor tüm bedenimi. Yatağımdan kalkıp evin diğer odalarını dolaşıyorum bir şeyler arıyorum iç sıkıntılarım için. Midem için ilaç alıyorum şimdi rahatlarım diye düşünüyorum nafile içimdeki boşluk büyüdükçe büyüyor. Kendimi kanepeye zor atıyorum. Şimdi nefes alışlarımda düzensiz hava açlığı çekiyorum pencereyi açıyorum karşımda Ankara burası beni boğuyor diye çığlık atıyorum. Kapı çalıyor, içimde büyük bir merak kimse çalmaz benim kapımı bir daha çalıyor. Çocuklardır diye geçiriyorum içimden. (Abi bizim top sizin balkona…)

Kapıda ki ısrar etmiyor vazgeçiyor. Kıyafetlerimi giyip dışarı çıkıyorum. Bir şeyler yemeliyim diye düşünüyorum sıkıntı biran bile bırakmıyor beni. kalabalığa karışmalıyım ki kurtulayım sıkıntımdan adımlarımı hızlandırıyorum. Simitçi kafe ye oturuyorum bol şekerli bir çay içiyorum biraz çevreyi gözlemliyorum herkes ne kadarda vurdumduymaz geliyor. Bu insanların canı sıkılmaz mı diye düşünüyorum. Hayatı çok mu önemsiyorum acaba. Elime kitabımı alıp bir şeyler okuyacak oluyorum sonra vazgeçiyorum. Karşımdaki çifte takılıyor gözüm fırtına öncesi bir sessizlik var ilk müdahale ile tartışma başlayacak diyorum. Gözlerim garsonu arıyor gelsin de fırtına başlamasın istiyorum. Adam 35 li yaşlarda 1.80 boyunda geniş omuzlu kıyafeti sıkıntı ve sıcaktan sırılsıklam olmuş. Duruşu dik ve son sözü söylemek için bekliyor. Kadın 1.70 _ 1.65 cm gittikçe küçülüyor neredeyse iki büklüm olacak. Gözlerindeki titremeyi buradan görebiliyorum ağlamamak için tutuyor kendini vücudunu kastıkça kasıyor.

_Ne istiyorum biliyor musun hayatımdan gitmeni.

Diye söze başlıyor adam garson kolayı ve suyu getirince konuşma kesiliyor. Kadının gözlerinden yaşlar akmaya başlıyor adam koladan bir yudum alıp konuşmaya devam ediyor.

_ Evli olduğumu biliyordun, her şeyi kabullenmiştin. Valizin burada başka bir sözün yoksa ben gidiyorum.

Sözcükleri daha öncede söylediği bir tarda söyledi diye içimden geçiriyorum. Adam hesabı ödeyip gidiyor. Kadın kaskatı kesilmiş oturuyor. Bir süre çevreye bakıyorum bu çifti benden başka gören yok gibi. Kadın şuursuzca ayağa kalkıyor yürümeye başlıyor. Bir süre arkasından seyrediyorum arabalara aldırış etmeden karşıya geçiyor. Midem bulanıyor yerimden kalkıp hesabı ödüyorum. Tam çıkarken valiz gözüme takılıyor valizi alıp karşıya geçiyorum kadın yavaş yavaş ve şuursuzca yürüyor. Yanına yaklaşıyorum_hanım efendi valizinizi unuttunuz diye sesleniyorum kadın yüzüme bakıp

_ siz kimsiniz ? diyip yere seriliyor.

Bulantım bu cümleyle bir kat daha artıyor. Ben kimim? Valizi bırakıp yürümeye başlıyorum yine aynı yere geldik ben kimim. Mide bulantılarıma birde çift görme eşlik etmeye başlıyor çevremdeki her şey çift ben nerdeyim. Büyük bir vitrinin önünde kendimi arıyorum ama nafile ben yokum her nesneden ikişer tane ama benden bir tane bile yok…