Bumerang etkisi: Şirkete geri dönenler...

İlk işe girdiğimde bana ezberletilen prensip: ‘Ayrılan bir daha burada çalışamaz. Sakın işten ayrılanı geri alma’ idi. Bu yaklaşım, 90’lı yılların başında, daha yeni mezun bir insan kaynakları çalışanı olan bana biraz ürkütücü gelmişti. 

Büyük sanayi grupları, o zamanlar bu prensip sayesinde ilk girişten emekliliğe kadar bir çok kimsenin orada çalışmasını sağlamaktaydılar. Ha belki de bu karar o dönem için doğruydu. Başka iş kültürü görmüş kişilerin şirketi bulandıracağı düşünüldüğünden, sadece gençler alınır, ara kademelerden kimse dışarıdan şirkete yönetici olarak gelmezdi. Kimsenin başka iş deneyimi olmadığından, genelde iş yapış şekilleri çok sorgulanmaz, eski yöntemler olduğu gibi kabul edililirdi. 

Orada çalışmanın, bağlılığın ödülü ise ‘zamanın gelince’ terfi almak ve kolay kolay da işten çıkarılmamaktı. Yani iş güvenceliydi, ani hareketler olmazdı. Bizden büyük abilere, yöneticilere – maalesef abla pek yoktu- baktığımızda, emir komuta zinciri içinde güzel güzel çalışır, yıllar itibariyle ‘kademe’lerini ve buna bağlı ücretlerini artırıp hayatlarına devam ederlerdi. Kimse fazla riske girmezdi. 

Gidene iyi gözle bakılmazdı. Artık o bizden biri değildi. Yanlış yapmıştı, geri dönmeyi çok istese de artık kapılar kapalıydı ona. Sektörlerde de büyük oyuncular kolay hareket etmezlerdi, ticari kazançlarda bir sürpriz olmazdı. Yeni ekonomi denilen işler henüz ortalarda değildi… 

Yıllar geçti, işler çok değişti… 

Özellikle finans, bilişim, telekomünikasyon sektörleri ile başlayan şirketten şirkete transferler sonucu, kendilerine hep yeni bir deneyim ve bilgi katan çalışanlar bir noktada kazançlı çıktılar. ‘Ömür boyu sabit iş güvencesi’ popülerliğini kaybetmiş, onun yerini ‘ömür boyu işe alınabilir çekici niteliklere sahip olmak’ almıştı. 

Artık kurallar esnemeye başladı… 

Tayland’a IP teknolojisi konusunda çalışmak üzere istifa edip ayrılan mühendisi, döndüğünde tekrar kapmak için türlü yollar denenmeye başlandı. 

Internet alt yapınızı çok iyi bilen ve yoğun tempoya ara vermek için ayrılmış genç yeteneğe kapıyı kapatma lüksü yoktu artık. 

Acil büyüme planları içinde şirkete kolayca adapte olacak eski ve denenmiş çalışanlar en iyi seçenek olarak görülmeye başladı. 

Uyumlu ve başarılı bir çalışanı geri kazandıklarında, şirketler birşey kaybetmediklerini, hatta kazandıklarını gördüler zamanla… 

Teknoloji ve bilginin rekabet üstünlüğü yarattığını görenler, işe yeniden dönmek isteyen başarılı çalışanlarını bir çok şirkette ihtiyaca göre geri alıyor. ‘Bumerang Programı’ adı altında PWC bu işi sistematik hale de getirmiş. Ticari başarıyı sürdürme sözkonusu olduğunda, duygusal tepkiler bir kenara bırakılıyor artık.