Buraya Erkek Oturdu mu?

On gün önce İstanbul Kartal’da bir akrabam olan bir kadın vefat etti. Köyden akrabalar buldukları araçlara doluşup cenazeyi defin için Kartal’ın yolunu tuttular. Defin işi gerçekleştikten sonra herkes köyüne dönse de kimileri birkaç gün cenaze evinde kalarak, ailenin kalan bireylerini teselli ettiler.

Bir de bizde bir gelenek vardır. Bilhassa köylerde uygulanır bu gelenek. Cenazenin çıktığı evde akşam namazından sonra cenaze evinde toplanan kadınlar, Kur’an okurlar. Bu yedi gün devam eder. Sonrada ikram edilen yemekle birlikte bu ritüel sona erer.

Büyük kentlerde bu işler paraya dönüşmüş. Evlere gelip okuyan ekipler var. İşleri bitince verilen zarfları alıp gidiyor hafız kadınlar. Genelde hayattaki Müslümanların okuması gereken “Yasin-i Şerif” ölenin ardından okunur. Ne okuyan nede dinleyen bilmez anlamını.

Bizim akrabanın evine de gelmiş böyle bir ekip. Gözleri görünen kara çarşaflı kadınlar girmişler içeri. Kadınlardan birisi, oturacağı yeri işaret ederek;

“Buraya hiç erkek oturdu mu?”

Ölen kadının kızı masum masum cevap vermiş.

“Babamla kardeşim oturuyorlar hep. Ancak örtülerini yeni değiştirdik. İlk defa siz oturacaksınız.” Deyince kadın;

“Ben erkeklerin oturduğu yere oturmam!” diye gürlemiş.

Evin afacan oğlu atılmış.

“Korkma korkma otur! Hamile kalmazsın otur!” deyince kadın ardına bakmadan çıkmış gitmiş.

Şu geldiğimiz duruma bakın hele! Bu yobazlık ve gericiliktir. İslamiyet’i başka boyutlara çekip, yıpratmaktan başka bir şeydir.

Hazır tavuktan mevlit pilavı olmaz diyenler…

Erkeklerle aynı mezarlığa gömülmeyi ret edenler…

Hiristiyanla Müslüman aynı mezarlıkta olmaz diyenler…

“Ben erkeklerin oturduğu yere oturmam!    

“Zıkkımın yerine otur ulen! Bende seninle senin oturduğun yere oturmam”

“Hatta ve hatta! Ben sizin gideceğiniz ya da gitmeyi düşündüğünüz cennete bile gitmem”

Bu durumları gördükçe kızıyorum ve o öfkeyle söyleniyorum.

“Yaşasın cehennem!”

Şuayipodabasi…

01.05.2018/Kepez/Çanakkale