Bursa vakti

Güneş tam tepemde beni kavururken, tarihi Koza Han'a girip soğuk birşeyler içmeye karar verdim. Merdivenleri inip de Ulucami'nin önündeki havuzun oraya geldiğimde; karar değiştirip, ağaçların altına yapılan oturma yerlerinden birine iliştim.

Bursa, güzel Bursa...yeşil Bursa. Önümde uzanan kapalıçarşıya baktım, Ulucami'ye baktım, Kozahan'a baktım... Tarih ve yeşil içiçe... İnsanı durdurmaya yetiyor. Havuzun kenarında koşturan çocuklar, fıskiyeden havaya fırlayan suları izleyenler, o suların küçük damlacıklarıyla serinleyenler, ağacın yaprak hışırtılarını dinleyenler, alışveriş yapanlar, şadırvanda abdest alanlar, camiden yükselen ezan sesi ve heybetli kapsı, eşsiz işlemeleri, buram buram tarih kokması...

Keşke diyorum; Ahmet Hamdi Tanpınar'ın zamanında yaşasaydım. Bol bol teşekkür edip, ellerini öpseydim o güzel şiir için.

Bursa'da eski bir cami avlusu,
Küçük şadırvanda şakırdayan su
Orhan zamanından kalma bir duvar
Onunla bir yaşta ihtiyar çınar

Daha eskiye gidip Ulucami'nin yapımında bulunsaydım. Deseydim o büyük ustalara; ''bir bilseniz kaç yüzyıl bu camide namaz kılınacak, bu şadırvanlardan kaç insan su içecek'' diye...

Koza han'da, İpekböceği kozası taşıyanlara, tartanlara baksaydım. Biten kozacılığı anlatsaydım.

Kapalıçarşıda eskiden satılan havlulara, peştemallere, zeytinyağlı yeşil sabunlara dokunsaydım. Bindallıların oyalarını, pullarını işleyen kızlarla konuşsaydım.

Bursa'da zaman keşke hiç geçmeseydi.