Büyümesek olmaz mı?

Hayat çok güzel ama bazen yoruyor. Derslerde güzel tıpkı hayat gibi ama bazen teneffüse çıkmak gerekiyor. Ben de hayattan teneffüse çıkmak istiyorum. Geçtiğimiz hafta 3 günlük bir teneffüse çıktım. Çocukluğumu özlediğimi fark ettim. Saflığın ve masumiyetin ne anlama geldiğini yeniden hatırladım. Çocukken koşmak zevk verirdi. Şimdi koşunca yoruluyorum. Ama bu teneffüste koştum ve fakat yorulmadım. Kendimi bıraktım boşluğa ve kanatlarımı açtım. Yeryüzünü seyrettim. Yeniden insan olduğumu anladım. Masumiyetin büyüsüne kaptırdım kendimi. Hayatta o kadar çok anlam var ki hepsini toplamak mümkün görünmüyor. Hepsini topladığınızı sandığınız anda ters bir rüzgâr esiyor. Uçuşuyor anlamlarınız her biri başka bir coğrafyaya ve koşuyorsunuz düşlerinizin peşinden. Düşlerle anlamlar çoğu zaman kol kola geziyorlar. Bana gülümsüyorlar ve başlıyorlar kaçışmaya yakalamak istiyorum. Hiç bilmediğiniz bir şey kulağınıza eğilip fısıldıyor. Anlamsız bir huzur sarıyor ruhunuzu ve uğraşma diyor.

Çocuk olmak istiyorum. Çikolatayı herkes sever ama bir çocuk için çikolata altın gibi değerlidir. Gözlerindeki ışıltıya baksanız şaşırırsınız. Bir çocuk gibi çikolata yemek ne demek galiba biz yetişkinler bu soruya hiçbir zaman tatmin edici bir cevap veremeyeceğiz.

Şimdi çocuk olsam ve bana deseler büyüyünce ne olmak istersin? Cevabım büyüyünce çocuk olmak isterim olurdu. Çocuklar hırsızlık yapabilir ama bunu kötülükten değil kötü bir şey yaptığını bilmediğinden yapar o kadar masumdurlar ki. Söyledikleri yalan bile sayılmaz. Söyledikleri yalana kendileri de inanırlar. O yüzden aslında doğru söylerler. İnsanın gelişmesi hayal gücünün genişliğine bağlıdır. Çocuklarda hayal gücünün bir sınırı yok. İnanılması güç fikirleri ortaya atıveriyorlar. Bana kalırsa canlılar 4’e ayrılmalı. Bitkiler, hayvanlar, insanlar ve çocuklar. Sevgiyi çocuklardan öğrenebiliriz. Hiçbir karşılık beklemeden sevmenin ne demek olduğunu bize yeniden öğretmelerini isteyebiliriz. Sizce denemeye değmez mi?