Buz gibi

Telefonda duyduğum ses , üşütür yüreğimi 

Titreten soğukta yüzüme düşen kar tanesi gibi... 

Gel desen de inanmazdım sana 

Soğurdu ellerim,  

Kalbim 

Bedenim 

Buz gibi... 

Anılarla ısınırdım eskiden 

Masum duygularla içlenirdim birden. 

Aşina bir sızı kaplardı derinden. 

Gençlikten kalma fotoğraflar kesmezdi 

Geçmişten seslenen mektuplarına bakardım 

Bakar bakar ağlardım. 

Sonra sözlerin gelirdi aklıma. 

Aşk dolu,  

Hani 'sensiz yapamam' telinden başlayıp 

'Sen benim her şeyimsin' yalanına bağlanan yalanlar... 

Hatırladıkça akardı gözlerimden kanlı yaşlar.. 

'Zaman her şeyin ilacıdır ' demişler. 

Ne dersen de 

Ne düşünürsen düşün 

Ne kadar az seversen sev 

Ya da nefret edersen et 

Umrumda değil!!! 

Unutuldun sen de herkes gibi. 

Artık içim buz gibi... 

Sonbahar , bir başka hüzünlüydü benim için 

Sararan yapraklar, takvimden kopan sayfalar gibi eksilirdi ömrümden birer birer.. 

Sertleşen rüzgarlar savururdu beni hüzün ülkesine 

Yırtardım mutluluk resimlerini teker teker... 

Neye yarar geri dönsen de artık vefasız yar?? 

Geçti ömür, kabukları ne zaman döküldü o derin yaraların ? 

Sen de unutuldun , herkes gibi.. 

Artık içim buz gibi... 

Koş sen de yeni sevdalara 

İnanma 'gelen gideni aratır' masalına 

Vardır herkesin bir bekleyeni 

Her körün bir topal alıcısı.... 

Pişmanlık faydasız 

Geri dönüş imkansız.. 

Anılarda bile kaldın yalnız.. 

Unutuldun herkes gibi 

Artık içim buz gibi....