Varmıydı bu kadar erken gitmek (Bütün kaybedenlere)

Varmıydı yarim bu kadar erken gitmek. 

Beraber içtiğimiz kahvelerin tadına varamadan,  

Geleceğin beklediğimiz ümit dolu bahçelerinde 

Sen yanımda hep yoksun, güllerin tam tomurcuklandığı zaman.. 

Şarkıları okşadığın kemanın hala duvarımızda,  

Çok uzaklarda kaldı sevda dolu seslerimiz. 

Bir aşkın yarım kalmış öksüz nağmelerinde,  

Hala ağlıyor dudağımda doyulmamış bestelerimiz... 

Biz nice yollar aşmıştık sakin bir koyda dinlenmek için,  

Ve hayatın zorluklarında bütün her şeyi sevmek,  

Gölgeler tam mutluluğun ışığında sönerken,  

Ah yarim... Varmıydı bu kadar erken gitmek... 

Bir ömür dile kolay mutlu, mutsuz, ama yarım,  

Neyse, sen sensizliği tatmadın yaşamaya inat. 

Ben yağmur, güneş, fırtınalarla arkadaşım yıllardır,  

Yarim, senden daha fazla zaman verdi diye bana hayat...