Cam kırıkları

Bir fanusun içinde yaşamak zorunda kalmak ve dışarıda maskeyle dolaşmak, iç dünyanda ki fırtınaları, rüzgarları, güneşi ve puslu geceleri hiç dışa yansıtmadan sadece sana ait bir yaşam sürmek.

Bir gün fanus kırılınca, ne yapacağını bilmeden sadece cam kırıkları üzerinde yürümek zorunda kalacaksın.

O zaman canın çok acıyacak, yüreğinden taşıp gözlerine doğru yaşlar akmaya başlayınca yüreğinin kanadığını fark edeceksin.

Masken de acılarını ve içindekileri gizlemeye yetmeyecek.

Fanusun dışında gözlerin kamaşacak çünkü; ışığa sadece camların arkasından bakıyordun, loş ışıklar içindeydi yaşadığın yer ve sislerden genellikle dışarıdaki ışığı net göremiyordun.
Hiç fanusunun kırılacağını düşünmemiştin.

Şimdi fanusundan geriye sadece cam kırıkları kaldı.

Zor olsa da, yürümek ve gerçek yaşama gitmek zorundasın. Ayaklarını kanatırken camlar, arada bir düşecek dizlerin ve ellerin de kanayacak.

Kendini cam kırıklarından korumak zorunda olduğun için yüreğinin kanamaları da duracak ve gerçekleri anlayarak cam kırıkları üzerinde canın yanmadan yürümeyi öğreneceksin.

Fanus kırıldı,

ışık çok parlak.

Maskeni de at artık

yoluna cesurca devam et.

Yaşamın kolay gelsin…