Çanakkale

Boğazın suları yanıyordu.
Yanan su fokur fokurdu
kaynıyordu.
Vurulup düştüğünde
sular duruldu.
Ve duru mavi suda
Mavi gözlü biri
ona bakıyordu.

Kalk diyordu.
Hadi kalk.
Şehitler ölmez diyordu.
Kalktı
Toprağa dökülen kanlarını
geri aldı.
Sanki rüyadaydı.
Bu kez
kurşun işlemiyordu.
Acı da duymuyordu.

Boğaz alev alevdi.
Sular yanıyordu.
Mavi gözlü yanındaydı.
Düşman çekilirken
o gülüyordu.
Geldikleri gibi giderler.
Diyordu.
Geldikleri gibi giderler.

Kalkın demişti.
Mavi gözlü komutan.
Kalkın.
Şehitler ölmez.
Şehidin kanı yerde kalmaz.
Hadi kalkın.
Hadi bismillah.

Kalktık.
Kanımızı topraktan geri aldık.
Yeniden süngü taktık.
En önde Mavi gözlü komutan

Yaman bir savaş oluyordu
Yaman.
Kiminle savaştığını bilmiyordu
düşman.
Kaçıyordu
geldiğine geleceğine pişman.
Çanakkale içinde
Aynalı çarşı
Ana ben gidiyom
Ölüme karşı.

Erzurumlu
Vanlı
İzmirli
Urfalı
Edirneli
Adıyamanlı
Bu savaş
Şehitlerin savaşıydı.
Hepimiz kolkolaydık.
İşte bu savaşı
Biz böyle kazandık.