Canım

Sana içten bir CANIM dediğim sayısını bilmediğim saymadığım hatırlamadığım son CANIM...

CANIM; bu sana armağanım sana ve kendime...

Uzunu yaşamışlıkların akışındayken tanıdım seni... Ömür törpüsü dediğimiz bu hayat yolunda sen yarısını tamamlamıştın bile... Ben bu yola yeni başlarken...

Bütün olmazlıklarına rağmen kırılan kalpleri de aramıza alarak çıktık seninle bu yola... Ya da ben yalnız ilerliyordum hayal ürünüm olan seninle...Hayal ürünüm dediğime bakma … Hayal bile seninle başka güzeldi...

Bu yolda güzel günlerimizde oldu... Mutlu... Zor günlerimizde oldu... Yorgun... Ama içimizdeki umut mumu hiç sönmedi...

Belki de ben sana yetişmekte zorlandım... Sen ise ne geri dönebildin… Ne bekleyebildin beni... Ama bırakmadın... Bırakamadım...

Ama hep bir ortak nokta zorda olsa bulabildik bu hayatta... Aslında ortak nokta bulmak değildi derdimiz ortak noktamız hep vardı oysa gizli bir bağ görülemeyen elle tutulamayan... İnce ve derinden hissedilen... Fidan dedim ben bunun adına... Fidan sevgilerle sulanan... Fırtınalardan eğilmeyen dik ama bir o kadar mahzun... Bu fidan istesekte istemesekte hayal da olsa yoğunlaştırdı bizi birbirimize... Yoğunlaştıkça dalları uzandı gökyüzüne öylece neden çiçek açmadı demedik... Biliyorduk ki er geç açacaktı...

Şimdi geçen zamanların ardından hayıflanmak için geç kaldık... Artık sitemlerimizi bir kenara bırakıp umutlarımızı aldık yanımıza... Umutlarıyla bizi besleyen fidan yeni bir yaş yeni bir yıldönümüne girdi artık... Yaşların sayılacağı dönümlerin durduğu... Tüm inceliğinle özverili olduğumu söylediğin bu hayatta belki de kendi özverini unutturdum sana… Sana unutturmuş olsamda…

Ayrılıkları bir kenara bıraktığımız, dargınlıkları rafa kaldırdığımız bu yeni yaş ve yıldönümümüzde söylenecek nice geçmişleri söylenmiş saydık... Üzüntüleri yaşanmamış saydık... Anıların iyilerinin tozunu alıp gönlümüzdeki yerlerine yerleştirdik... Kötülerini buruşturarak bir daha açılmamacasına attık... Geçmişe sünger çekip, geleceğe kulaç attık...

Hiçbir şey hayatımızda kolay olmamıştı… Hayat oyunları sana ve bana başka bir şekil de oynamıştı…  Bu oyun anın da tanıdım seni… Bir insanın farkın da olmadan hayatının dönüm noktası ve damarı olmak… Hem de tüm mesafelere rağmen yanın da durabilmek öylesine… Öylesine ama özlemin verdiği derin sızılara rağmen…

Mutlulukla sağlıkla ve umutla... Sanıyordum... Ama sanmıyorum eminim... Gözlerine hasret gözlerim gördü gözlerinde tüm çıplaklığınla... Saklansa bile derinlere...

Şimdi önümüzde yaşanacak ne kadar zaman var bilemeyiz...

Dilerim ki yeni yaşın bu son yıldönümümün bize tüm güzellikleri tattırsın birlikte ya birliktesiz...

Hakettiğini düşündüğüm bir çok şey gibi buna da hak ediyorsun CANIM...

Diyorum ya aramızdaki zamanı dengeleyemedik... Biz zamana yetişemedik... Ben  çok koştum ama olmuyor... Hayatla zaman hep beraberler... Birbirimize yetişmek isterken yorulduk... Yorgunluk yıprattı bizi... Ama ince ince içledi içimize...

Şimdi ayını yolda sevgi yolunda ayrı ayrı adımlarla yürümekteyiz.... Belki ama... Fidan büyüdü bence ama ne o yana eğliyor ne bu yana...

Hayal ürünüm olan bu fidanın bende ki varlığıyla belki bir gün bir yerlerde yollarımız kesişir mi bilemeyiz... Diyorum ama kesişme umudum  daha yakın şimdi yüreğimde...

Tek bildiğim birbirine hiç kapanmamacasına açık bıraktığım gönül kapımın açık olduğunu hissettiğim mutluluğu var yüreklerimde...

"İKİNCİ BAHAR" kutlu olsun şimdi sana tüm sevdiklerinle... Biliyorum ki bu sevginin içinde bende varım...

Gittin…  Ama kucak dolusu yeni baharlara geldin bana... Gittin gönül dediğin yüreğime geldin tekrardan bu gelişinin bir farklılığı vardı... Gözlerini ve kalbini... Bıraktın... Ve senin derin hassasiyetini gördüm asil yüreğinde... Senin için hiç yaşanmamış, benim içinse hiç bitmemiş sevdanın tohumlarıydık biz açan ama hiç solmayan... Gözyaşlarınla sulanan sevgiyle büyüyen... Küçük bir çiçektin yüreğimde bilinmeyen... Sen bugün hepsine tekrardan hayat verdin....

Şimdi yüreğimin içinde senle seninle yaşanmış ve yaşanacak tohumlarım var....Ekilmeyi beklenen ...Birlikte Tutar mı bilmem Büyür mü bilmem... Ama tüm mevsimlerin deli rüzgarların, kavurucu sıcakların olmasına rağmen denemeye değer... Sonunda mutluluk varsa... Geleceğe yer vermek için bazen geçmişin gitmesi gerekir. Sende ki geçmişimin gitmesini bekledim… Geleceğimize yer açılsın diye…

Şimdi hayatımda varlığınla gurur duyduğum sevgimi kaçırmıyorum senden artık sonuna kadar seriyorum yoluna istersen ez çiğne ve geç... İstersen gül dök yollarıma...Ve hayattan yolunu bilmediğim uzak diyarlara ne senin ne kendimin ne de hayatın incitmeyeceği  yolların bir tanesinde saklayacağım seni...

Seni sevmenin onurlu gururunu taşıyacağım... Yüreğimde bir nişan gibi... Söylediğin her söz yüreğimde bir çift küpe gibi onurla taşıyacağım...

Sevgiler var ölümü yakıştıran...

Sevgiler var bir mum ışığı gibi yanan...

Sevgiler var kalbinden alevler saçan...

Sevgiler var cana can katan...

Sevgiler var canı candan çıkaran...

Sevgiler var baldan tatlı...

Sevgiler var bal yapan arı...

Sevgiler var bizi biz yapan...

Sevgiler var bizi hiç yapan...

Sevgiler var yeri dolmayan...

Sevgiler var yerini alışkanlıklara bırakan...

Sevgiler var sonu hüsran ve hasretle biten...

Sevgiler var sonu mutlulukla biten...

Sevgiler var acısını yüreğinde hissettiren...

Sevgiler var mutluluğu gözbebeğinde hissettiren...

Sevgiler var cehennemi cennete çeviren...

Sevgiler var kışı yaza çeviren...

Sevgiler var hayatı anlamsızlaştıran...

Sevgiler var hayata hayat katan...

Sevgiler var hayali gerçeğe yaklaştıran...

Sevgiler var gerçeği hayalle yaşatan...

Sevgiler var birlikte yaşamayı veren...

Sevgiler var hayatı tek başına yaşamayı öğreten...

Ve SEVGİ bende senin adın… Tüm bunları yüreğinden yüreğime aktardığın için… Yüreğindeki derin tecrübelerin yüreğimin rehberi olduğu için…

Ve her gün İYİ Kİ DOĞMUŞSUN... İYİ Kİ VARSIN... Ve İYİ Kİ SEVGİNLE ONURLANDIRMIŞSIN YÜREĞİMİ...

Son bensiz geçen dilerim Doğum Günün olsun... Yeni umutlara ve mutluluklara...