Çar / mıh

 Yürek aşılayan hoşgörü ustalarına,

Yağmur yüklü bulutlar ağarken Yunus dergâhına 

Çarmıhta yalın yüz İsa’yı görsem, ruhuma dokunur 

İçim el vermez..! Bakamam, bükülürüm dergâhın çöpü gibi 

Hüzün saçılır yürek yurduna, Kureyşin uluları (!) bilmez..! 

Kayseri kendini kanatmasa da, kanatırım için için..! 

Lâl istifledim!! Ana/dolu/han’ın izini sürmek de varmış serde..! 

İnsanlar akın akın gelirken Mevlana dergâhına 

Çarmıhta ney dinleyen İsa’yı görsem 

Utanırım beni benden eden yoz postinsandan..! 

Korkarım kraldan çok kralcı olan (ırk – din) sığınmacıdan..!? 

Osmanlıdan kalan alışkanlıkla mı bilmem! 

Boz/kırı kuruttu kon / ya (göç) oylumlu ezberciler!.. 

Kırmızı gülün suyu az derken Hacıbektaş dergâhı  

Sinek çatlatan sıcağında İsa’yı görsem 

Utanırım beni küçük düşüren hayattan… 

Koşarım alevi hoyrat, susuz yeryuvar ateşine!.. 

Tanrı elçisini tahtaya nasıl çaktın..? Kapısına hangi yüzle varacaksın?.. 

İçi geçmiş hayat, ağla..! Yana yakıla yer / bezinde… 

Cennetten kovulduğun gibi atılacaksın yer / yuvardan!.. 

Ali Akdemir 

19. 08. 007  

Kayseri