Çarelerin paradoksu

Tek bir gün ya da,

Bir saat dahi yaşansa da,

Çare olurdu onulmaz hasretine,

Dalıp gitmek, şimşek gözlerine.

Sayılı saatlerin kıskacında,

Saniyeler bile devleşirdi,

Bir derin nefesin bile,

Silerdi boğucu özlemini.

Yoktan yaratıyorken fırsatlarımızı,

Derman olsun diye bu derde,

Gidip yaşadın, geçici çarelerini,

Başka yabancı gözlerde.