Çaresiz bekleyişler

Zaman darılıyor boğuluyorum galiba. Adın uzaklaşırken yüreğimden sancılarım çoğalıyor. Kapı aralandıkça aralanıyor ürküyor yüreğim dışarı karmaşık biraz karanlık sessiz… Zaman yaklaşıyor sensizlik diyemediğim günlerin başlangıcı varken yok olmak seni hissedememek görememek dokunamamak. Geliyor yalnız saatler günler sensiz yaşamak.  Yıllarda verdiğin sözü bozmak gibi yaklaşan ettiğin tövbeyi hiçe saymak gibi seni sevmenin yeminini bozmak. Zaman yaklaşıyor yakınımdan geçen bir mermi gibi korkutucu ölüm korkusu gibi sensizliği kabullenmek ve sensizliğin içerisine girmek. Çok sessiz yaklaşan sensizlik ise yaklaşan yokluğun ise olmayışın ise seni sevememek ise ölümün korkusu gibi bir daha nefes alışını hissedememek ve dokunamamak… Adını koymaya çalıştığın yokluğunun sancıları bu şimdi seni sensiz sevmenin sancıları seni göremeyecek olmanın sancıları şimdi sevgilim… Zaman daralıyor yaklaşıyor işte sensizlik yalnızlık binlerce, milyonlarca insanın içerisinde yapayalnız kalacağım sensizliğin adı şimdi bu bir kadehe sığar mı bilemiyorum seni ararken yüreğim diner mi acısı bilmiyorum aşkın sancılarının nasıl geçeceğini düşünürken düşen kadehler seni unutturur mu geçer mi sevgili sensizlik…