Çek git n’olur...

saçlarımdaki tortu ve dilimdeki kir aldatmasın seni

ayağımın her sekişinde yüzümde oluşan çizgileri de umursama

en son ne zaman karanlığa batırdım güneşi hatırlamıyorum

yalınayak kalmış bu aşkta nasıl da eğreti duruyor yalnızlığım gör

ve tek bildiğim asla hiç bilmek istemediğimdir anla

Tanrım diyorum

acaba terk etmiş midir dualarımdaki sessizliği

artık içmesem mi tozlu yağmurları şifa niyetine bilemedim

cinnet geçirdikçe cenneti geçiremez oldum aklımın sığ sularından

hiç bir cehennem bekçisi de aramasın artık beni

ki daha kaç ölüm var içimde sayamadım

parça parça bulut olur

ve ben yine eylül şiddetinde yağarım sararmışcasına kendime

yıldızlar döküldükçe geceden sızlar avuçlarım

adını bilmediğim bir şarkı sessizce kavurur dudaklarımı

yalnızlık vurdukça saatleri   

hangi şehrin, hangi köşenin, hangi şişenin dibiyim belli değil

uzağım gölgenden ki sende bırakıp gitme dedikçe gittin

oysa ben giderken özlemiştim seni, sırtını sıvazladığım sensizliğimi

harf mezarlığına dönen dilsizliğimi de alıp gitseydin ya ömrümden

iğnesinin deliğini arayıp ta bulamayan bir ipin ucu gibiyim bu aralar

haritasız bir şehrin göç edemeyen tek kanatsız, tek bahtsız kuşuyum

aklın yolu birdir dediler  bekledim ama hiç mi hiç gelmediler

aşkın yolu da birdir derdin  hatırla

ki ben hep bekledim ama hiç mi hiç gelmedin

şimdi kendi yalnızlığına sarılırken ömrüm

daha kaç doğum sancısına eşlik edeceğim güneşin bilemiyorum

adın diyorum

inan ki saklımda susmaktan yorgun

ve adımı anma ki değmesin pervasızca ahıma

gözlerinde soyunmasın artık günahlarıma 

bak menekşeler moru karanfillerde kırmızıyı şaşırır oldu

ay da aydınlatmaz oldu yere düşen kirli yüzümü

ki mum ışığındaki titrek can yangısı oldu kaderim

şimdi sen ister rüzgar ol ömrüme 

ister yağmur ol  istersen de vur dalga dalga kıyılarımdaki sessizliğime

ben nasıl olacak bilemiyorum

ama sen bil ki maziyi kilitleyip üzerime

kurutacağım bütün menekşeleri ve karanfilleri

sileceğim lügatımdan

katili olduğum kalemimdeki sana dair tüm sevda sözcüklerini

avuçlarımda buz tutsa da haziran

hiç bir sonbahar emziremeyecek artık bu aşkın güz yüzünü

ve sen yinede çek git n’olur gözyaşımın izinden 

git ki üzerine düşen damlalar yakıp incitmesin seni…

ilhanaşıcıağustosikibinaltı