Düş yanığı...

çıplak bir şehir

yorgun ve titrek köşe başları

sokaklarda uğultulu insan yalnızlıkları

gün geceye devrilirken gölgeler kayıp

yalınayak tüm aşklar ve tüm düşlerde eğreti bir duruş

insanlık susuz toprak

rengi yitik tüm iklimler söküğü olmuş yarınların

kuytularda pazarlanıyor ihanet

ve biz sokak sokak sustukça kendimize

ağlar sırtını sıvazladığımız bu yaşlı koca şehir

içimiz dünden kalma bir kış

gülüşümüz ayaz

kan revan içinde yanıp tutuşurken masumiyet

hangi özgürlüğün sınırsız telaşında yüzdürebiliriz ki düşlerimizi

hangi duaların kabul edilebilir amini oluruz belli değil

bir düş yanığında filizlendikçe yarınlarımız

tüm denizler ağladıkça susuzluğumuza

yudum yudum bir şiir daha kanar kalemlerimizden

önce “yaz” der şair

sonra “ağlarsın dize dize”…

ilhanaşıcımartikibinonaltı