Çemberimde gül oya, gülmedim doya doya

Son günlerde, belli bir çember oluşturulmuş, bu çember içerisinde birşeyler yaşanıyor, işte bu yaşananlar, bana, sanki barış öncesi yaşanan SAVAŞ  gibi geliyor. Ya da artık, ufukta gün batımından başka birşey yok. BİTTİ, SON PERDE DE OYNANDI.

Her iki toplumun, görüldüğü üzere gidilen yolları ayrı, çözüme bakışları ayrı, NE DİYE YOLA DEVAM? Artık kimse, kimseyi kandırmasın. İlk kez birazcık siyasetin ucuna dokunuyorum. Bence artık silkinip bireysel çıkarlarımızdan kurtulup, yeni yollar aramanın zamanı geldi de geçti bile... Hemen, ütopik kararlar değil, mantıklı kararlar alıp, emin adımlarla, hedefe doğru, birlik ve beraberlik içinde, elele yürümeliyiz.

Matematiğini belli mi zannediyorsunuz bu hayatın? ASLA! BENCE BU GÜNLERDE SULAR, ÇOK SICAK GELİN, BU BU SICAK SULARDAN, SOĞUK SULARA, KORKMADAN ATLAYALIM... Ne, nakarat haline gelmiş söylemlere ne de baykuşların ötüşlerine kulak asalım ...Bir söz vardır aaa! o mu? Baykuş zamanından kaldı derle.  İŞTE, bizim de tüm uğraşlarımız ve de uğraşır gibi görünenler, o zamandan kaldı.

ARTIK silkinin, ATIN ÜZERİNİZDEN SABİT FİKİRLERİ, menfaatlerinizi de bir tarafa koyun,ve bu çemberin etrafını, ateş yakarak aşın. Lise yıllarındaki, 19 Mayıslarda, yanan o kocaman ateş çemberiniden, nasıl, beyaz bir güvercin gibi süzülerek uçmuşsanız özgürce ve de korkmaksızın...

BİZLER DE YAŞLANIYORUZ, Ne doya, doya güldük ne de, ne de tam anlamıyla önümüzü gördük. Adımlarımızı sayarak attık, Selda Bağcanın şarkısındaki gibi; ÇEMBERİMDE GÜL OYA, GÜLMEDİM DOYA DOYA...