Mlliyet Milliyet Blog Milliyet Blog
 
Facebook Connect
Blog Kategorileri
 

11 Nisan '07

 
Kategori
Sinema
 

Cennette iki pehlivan: Yaman Okay, Yavuzer Çetinkaya

Cennette iki pehlivan: Yaman Okay, Yavuzer Çetinkaya
 

Zeki Ökten’in “Pehlivan” filmini bilirsiniz. Ailesini geçindirmek için Libya’ya işçi olarak gitmeyi kafaya koyan, ancak istek sırası bir türlü gelmeyince çaresizlikten baba mesleği pehlivanlığa başlayan Bilal’in hikayesinin anlatıldığı, 1984 yapımı Pehlivan’ı... Geçen yıl TRT’nin çeşitli kanallarında sık sık ekrana gelirdi. Filmi önceleri de izlemiştim ama hemen bütün Türk filmlerini olduğu gibi Pehlivan’ı da her tekrar gösteriminde severek bir kez daha izledim.

Başrolünde Tarık Akan’ın, yardımcı rollerde de Meral Orhonsay, Yaman Okay, Yavuzer Çetinkaya, Erol Günaydın, Tûluğ Çizgen, Orhan Çağman gibi usta oyuncuların rol aldığı filmde, pehlivanlık mesleği simgesi etrafında, modern yaşamın geleneksel değerleri, meslekleri ve insan ilişkilerini nasıl da yozlaştırıp değiştirdiği anlatılır. Güzel bir filmdir, her defasında biraz hüzünle ama hep ilgiyle izlerim. Diyaloglarını, konunun işleniş tarzını severim. Şimdi burada filmin teknik başarısını, sinema dilini irdelemeye girişmek istemiyorum, zaten onu başarabileceğimi de sanmıyorum. Bir seyirci olarak izlediğimde beğenirim, o kadar. Sevmemde oyuncuların insanı filmin içine çeken sıcaklığının payı büyüktür sanırım. Başroldeki Tarık Akan dahil filmde görev alan oyuncuların hepsi Türk sinema seyircisinin çok alıştığı ve çok sevdiği oyunculardır.

Türk filmlerinde alışılmışın tersine filmin sonu kötü biter. Ustasının yardımıyla birkaç müsabaka ve yanı sıra küçük ödüller kazanan pehlivan Bilal büyük ödüllü turnuvanın finalinde rakibine yenilerek ailesinin, arkadaşlarının ve ustasının bütün beklentilerini boşa çıkarır. Pehlivan Bilal’in öyküsünün arka fonunda yerel amatör sporcuların içinde bulundukları ilkel koşullar ve imkânsızlıklar da sergilenir.

Bu hüzünlü filmi çok severim. Ama benim en çok aklımda kalan sahnesi hikayede dolgu malzemesi gibi duran ya da ancak dolaylı bir ilişkisi bulunan bir sahnedir: Bilal, ailesi, ustası Tevfik ve arkadaşları deniz kenarına pikniğe giderler. Piknikte rakının etkisiyle keyifler yerine gelip eski günler hatırlanınca eski pehlivan Tevfik rolündeki Yaman Okay ve Almancı Cevdet rolündeki Yavuzer Çetinkaya kumların üzerinde peşrev çekip güreşmeye başlarlar. Geçen yıllarda filmi ikinci ya da üçüncü kez seyrederken Okay’ın da Çetinkaya’nın da artık hayatta olmadığını fark ettim. Bir filmdeki o sahneye baktım, bir onların şu an nerede olduklarını düşündüm. Kaderleri ve rolleri az çok birbirine benzeyen bu iki klas oyuncu acaba o güzel oyunlarını öte dünyada da sürdürüyor muydu? Yine kumların, çimenlerin üzerinde peşrev çekip “film icabı” güreşiyorlar mıydı?

İkisi de bu dünyadan çok erken yaşlarda göçüp gitti. Okay, öldüğünde 42, Çetinkaya 44 yaşındaydı. Arkalarında hem perdede hem gerçek hayatta çok güzel sahneler bıraktılar. Türk tiyatrosu ve sinemasının bu iki değerli oyuncusu ne zaman ekranda karşıma çıksa içim acır. Bizimkiler dizisinde, Tatar Ramazan’da, Piano Piano Bacaksız’da, Deli Deli Küpeli’de ve daha birçok filmde...

Yaman Okay da Yavuzer Çetinkaya da yakından tanıyıp sevdiğim abilerim gibi gelirdi. Hayatımızda eksilen yüzlerin en babacan, en kanka ve en harbilerinden ikisiydi onlar. Keşke biraz daha uzun ömürlü olsalar da daha sık çıksaydılar karşımıza. Onları özlemiyorum desem yalan olur.

Şimdi her nerdeyseler umarım - ki, cennettir büyük ihtimalle mekanları - yine yan yana iki kafa dengi arkadaş olarak rakılarını içip güreş tutuyorlardır. Cennette rakı içilir mi içilmez mi bilemem ama sonsuz ve zümrüt yeşili bir çayırlığın varlığından eminim.
 
Toplam blog
: 431
: 3853
Kayıt tarihi
: 30.06.06
 
 

Anahtar kelimeler: Antep, İstanbul, Haziran, İkizler, Beşiktaş, MÜ İletişim Fakültesi, Gazetecilik. ..