Çiçeği burnunda karikatürcüler Adana'da buluşuyor

Oğuz Aral’ın yüreklendirmesi ile içimizdeki karikatür, mizah, sanat aşkını keşfederek yazıp çizmeye başlayan, bugün Türkiye’nin değişik illerinde, ilçelerinde yaşayan biz ÇİÇEĞİ BURNUNDA KARİKATÜRCÜLER ilk kez bir araya gelip, birbirimizi tanıyacağız ve “o günleri” anıp, tekrar yaşayacağız?
19 Ocak 2008 Cumartesi günü Adana’da düzenlenecek olan, TÜYAP Çukurova Kitap ve Eğitim Fuarı’nda buluşuyoruz.

“Dünyanın üçüncü büyük mizah dergisi” der, öğünürdük GIRGIR ile.

Amerika’nın MAD ve Sovyetlerin KROKODİL’inden sonra dünya üçüncülüğü GIRGIR’ındı.

Türkiye olarak sporda, sanatta, ekonomide, teknolojide dünyada esamemizin okunmadığı o yıllarda bu “üçüncülük” bizim için çok büyük bir onurdu.

Oğuz Aral’ın 70’li yılların başlarında kurduğu GIRGIR, büyük bir mizah dergisi olmasından başka, diğer büyük özelliği ise Türkiye’nin ilk “Açık Öğretim Fakültesi” olmasıydı.

Başında büyük usta Oğuz Aral’ın olduğu bu “Açık Öğretim Fakültesi”nde günümüzün en büyük karikatüristleri, mizah yazarları eğitim gördü.

Bu Açık Öğretim Fakültesi’nin adı, “ÇİÇEĞİ BURNUNDA KARİKATÜRCÜLER”di.

Anadolu’nun dört bir yanından, her yaştan onlarca (hatta yüzlerce) GIRGIR okuru, karikatür çizmeye başlamıştı.

Büyük bir heyecanla yazıyor, çiziyor ve gönderiyorlardı “GIRGIR DERGİSİ ALAYKÖŞKÜ CAD. ERYILMAZ SOK. CAĞALOĞLU-İSTANBUL” adresine.

Sonra, daha da büyük bir heyecanla yayınlanmasını bekliyorlardı karikatürlerinin. O hafta göremiyorlardı kendilerini GIRGIR’da, bir sonraki Pazar gününü iple çekmeye başlıyorlardı “Belki bu hafta çıkar” umuduyla.

Ama kolay değildi GIRGIR’da karikatürün yayınlanması.

Önce 4. sayfada yukarıdan aşağı doğru inen ÇİÇEĞİ BURNUNDA KARİKATÜRCÜLER köşesinde 50-60 şişe çini mürekkebi tüketilmesi, 100-200-300 tane tarama ucu eskitilmesi, sayfalarca, sayfalarca, sayfalarca kağıt harcanması gerekiyordu.

Bir Pazar günü, artık tüm umutları tükenmiş, “Bu iş buraya kadar” diye düşünmeye başlamışken… Karikatürlerini görürlerdi ansızın… Heyecandan eli titrer, konuşamazken, dizlerinin bağı çözülürken, sevinçten havalara uçarken… Oğuz Aral’ın sonraları alışılan fırçaları başlardı.

Oğuz Aral, ta İstanbul’dan Anadolu’nun en ücra köşesindeki bu “Çiçeği Burnunda Karikatürcüler”e bir başöğretmen edasıyla, kızar, bağırır, kırık not verir, bazen de sınıftan kovardı.

Oğuz Aral’ın Çiçeği Burnunda Karikatürcüler’e verdiği eğitim şu sözle özdeşleşmiş, adeta bir slogan haline gelmişti:

“Gereksiz taramalardan kaçının!..”

Çiçeği Burnunda Karikatürcüler köşesindeki sınavları başarıyla verip, Oğuz Aral’dan geçer not alanlar arka sayfaya terfi ederlerdi.

Arka sayfaya geçmek çok büyük bir başarıydı. Nobel ödülü gibi bir şeydi bu Çiçeği Burnunda Karikatürcüler için.

Büyük bir gurur ve onurdu.

* * *

ÇİÇEĞİ BURNUNDA KARİKATÜRCÜLER köşesi ve ARKA SAYFA, 70’li yılların ortalarında başladı, 80’li yılların sonunda GIRGIR ile son buldu.

ÇİÇEĞİ BURNUNDA KARİKATÜRCÜLER köşesi bir okuldu… İstanbul’dan, Adana’dan, İzmir’den, Zonguldak’tan, Gaziantep’ten, Mersin’den, Trabzon’dan… Kısacası tüm Türkiye’den onlarca, yüzlerce öğrencisi olan bir okul.

Bu okulun öğrencileri birbirlerini görmeden tanıdılar, sevdiler, birbirlerine bağlandılar. Araya yıllar da, yollar da girse kopmadılar.

Aynı karavanaya kaşık sallamış, nöbetteki kaçak uykunun keyfini birlikte tatmış, komutandan fırça üstüne fırça yiyip 3-5 nöbetlerinin gediklisi olmuş asker arkadaşları gibi, bir zaman, bir yerde karşılaştıklarında hasretle kucaklaştılar.

Birçoğu birbirinin yüzünü bile görmemiş, sesini bile duymamış ÇİÇEĞİ BURNUNDA KARİKATÜRCÜLER yıllar sonra ilk kez buluşuyor, bir araya geliyor.

Değerli Çiçeği Burnunda Karikatürcüler, www.cicegiburnundakarikaturculer.com adresinden en ayrıntılı bilgiye ulaşabilirsiniz.