- Kategori
- Şiir
Çiğnenmiş bir dal ucu gibi iri yeşil gözleri

Çiğnenmiş bir dal ucu gibi iri yeşil gözleri
Kadının içersinde uçuşan ışıklı oyuklar
Hızla çarpışan yüreği
Artık çok incinebilen gözleri
Serçeleri ağartan damlara inat
Kapalı karanlık odalara kilitli ruhu
Göğün yanaklarından sarkan
Gündüzleri indirilen gözyaşından
buz sarkıtları
Viran bahçelerde canını sergileyen çırpınışları
Türbesini içine yontuyor durmadan
Oysa sessizce girerdim çiçekli içine
Ellerim yırtık saçlarımda
Ne çok diken bürümüş o bahçeyi
Gece bir an bulup
Yüce bir çınar ağacının altında dinlendim
Sert dalları gözlerine yakın
Çiğnenmiş bir dal ucu gibi iri yeşil gözleri
Uçlarında erikler
Başına konan çiçekler
Yorgun bir meyve daha geliyor ağacın kökünden
Göğüne üç adım yaklaşmış
Her an ürperti geçiyor içinden
Sırrı sessizliğiyle ortada duruyor
Çalışıyorsa dallarında devinen gergin su
Ağacın kökleri toprağı geziyor
Zindana çıksa da kök ucu
Sözleri ağartacak bu geceyi
Elleri rahminde solan geceye inat
Doğum bekliyor
Sararan yapraklar gibi bakışları
Kıpırdanıyor dokundukça
Elinde bir karanfil
Serçe ölüleri dolu bavullara bakıyor
Büyük insanlığı içinde yaşatıyor mutlak
İnce ve alabildiğine giyinip kuşanıp
Hani şu dokundukça
Sessiz ölüleri çağırıyor teni
Mehmet Özgür Ersan 02.08.2014 kadıköy