Çile Metropolüm Çile !..

Ahh İstanbul, canım, güzelim İstanbul... Güzelliğin dillere destan... Şarkılara, şiirlere sığmıyor caziben... Sensin dünyanın incisi, cümle alemlerin gözü üzerinde. Yaşamaya doyum olmazdı, birde şu trafik keşmekeşin olmasa.

İstanbul' da yaşamaya çalışıyoruz, seviyoruzda tabii ama yıllardır aynı dertten muzdarip, söylenip duruyoruzda. Metropolde yaşıyoruz, gel gelelim ulaşamıyoruz. Uzun yıllardır sinirleniyoruz, sabah - akşam yakınıyoruz. Bazen sabah ve akşamla sınırlı kalmıyor, öğlen, ikindi falanda aperatif şikayetlerimiz oluyor. Gitmemiz gerekiyor illaki, gidemiyoruz bir türlü. Metropolün içerisinde, trafik keşmekeşinde esir oluyoruz saatlerce. Sinir, stres, egzoz gazı ömrümüzden çalıyor mütemadiyen.

Hal böyleyken, karadan biryerlere ulaşmak bu kadar çileliyken, acaba yetkililer neler yapıyor? Tüneller, viyadükler, alt geçitler, üst geçitler... Bunlarda çözüme etken icraatlar, bunların faydası olmadığını söylemek vicdansızlık olur sanırım. Benim anlamadığım, boğazda ulaşım için denizden neden yeterince faydalanılmadığı. Hiç olmazsa boğaz yollarında, niçin insanlar bu eziyetlere maruz kalmadan ulaştırılmıyor? Deniz gibi bir nimetimiz var ama galiba yemeyi bilmiyoruz.

Bir zamanlar vapurlar vardı, bizim çocukluğumuz onların yaşlılığına denk gelmiş olmalı ki 25 sene kadar önce emekli edildiler. Boğazda boydan boya giderlerdi otobüs gibi. Sanırım zarar ediliyor, para kazandırmıyor gerekçesiyle kaldırıldılar. Şimdi merkezlerden karşı taraflara, adalara ve birkaç uzun mesafeye çalışıyorlar.

Ne olur boğaz vapurlarımızı geri verseler? Zarar mı eder? Hiiç sanmıyorum, en kötü ihtimalle masraflarını çıkartırlar bence. Ayrıca hizmette kazanç ikinci planda değil mi? Ne olur vapurları koysalar yeniden? Hem nostalji yapsak, hem de huzurla ulaşsak. Siniri, stresi karada bırakıp kendimizi iskeleden vapura atsak. Temiz havayı ciğerlerimize hatırlatıp, ömrümüze ömür katsak.