Cin Ali'ler ve eskiler…

Masallar hep cazip gelirdi küçükken. Hele de masal kitapları… Bir de okulda elime tutuşturulan Cin Ali kitapları… Cin Ali serisi… Çok hoş bir kitaptı o. Birçoğumuz hatırlar değil mi? Cin Ali okulda Cin Ali tatilde… Bir tane çubuktan çocuk ve onun maceraları…

Küçükken hep resimlerde adamlar çubuk şeklinde olur sanırdım. Bana resim yap denildiğinde çubuk adam ve kadın çizerdim. Gerçi resme kabiliyetim de yoktu ya neyse. Severdim Cin Ali’yi ve onun maceralarını resmederdim sanki. Ya da kendi kafamdan bir hikâye uydurur resme onu yansıtırdım. İp atlayan Cin Ali, top oynayan Cin Ali vs… Beynimde en iyi masal kahramanı Cin Ali idi. En kötüsü de kurt. Hani şu kırmızı başlıklı kızı kandırmaya çalışan kurt. Kırmızı başlıklı kıza acırdım ve masalı her duyduğumda “yak sakın gitme” ya da “kurt o, anneannen değil” diye haykırırdım. Sanırdım ki haykırınca masalın seyri değişecek. Ama gene aynı sonuç olurdu. Çocukluk işte…

 Şimdilerde gülüyorum kendime. Ne kadar da safmışım yani tertemizmiş düşüncelerim, duygularım. Ve aslında tüm çocukların düşünceleri ve duyguları aynıydı; tertemiz. O zamanlar da çizgi filmler bile bu kadar yoktu tek tük, belli başlı vardı. Ve şiddet yoktu bu kadar. Eskiden hep iyiler kazanırdı çizgi filmlerde bile, şimdi kötüler kazanıyor. Gerçek yaşamımız bile eskisi gibi değil. Sanırım günler geçtikçe eski değerler, eski hikâyeler ve masallar, eski sevgiler ve eskiye dair güzel ne varsa tükenip gidecek.

Biz torunlarımıza anlatacak hiçbir şey bulamayacak duruma gelmeyelim. Değerlerimizi ve Cin Ali’lerimizi koruyalım!