Çitlembik Kuzum'a

Bir bahar günü, güller açarken; benim de hayatımda hiç solmayacak bir gül açtı. Sel gibi aniydi gelişi, su gibi değerliydi benim için.
Başında ‘’duvak’’ varmış. Öyle söyledi doğumu yaptıran ebeler. (sel basınca doktor yolda kalmıştı da, ebeler yaptırmıştı doğumu:)
Bilmiyordum, nedir dedim bu duvak olayı. Anlattılar bana ‘’kısmetli’’ olurmuş başında koruyucu zarla doğan bebekler. Saklanırmış o zar, muska yapılırmış daha sonra. Her şeyden korurmuş taşıyanı. Ben bilmiyordum, o yüzden o zarı ne gördüm, ne de saklayabildim.
Kızım Bensu 11 yıl önce bu gün doğdu. Başında duvağıyla!
İyi ki doğdu.
Uslu bir bebek, aklı başında bir öğrenci, sorumlu bir evlat oldu bu güne kadar.
Yapılması gerekeni söylenmeden yapan, fotoğrafıyla bile insanları çeken bir bir yaradılışta O. Kendisinden 5 yaş büyük ablasını bile idare edebilen, ben olmadığımda evin tüm sorumluluğunu alabilen bir çocuk.
Bu benim ona verdiklerimle ilgili değil biliyorum, bu Yaradan’ın O’na verdikleriyle ilgili !
Benim ortanca çiçeğim, benim her daim gülen yüzlü kızım.
Doğum günün kutlu olsun, yavrum!
Bundan sonraki hayatın hep aydınlık olsun, işlerin ve sağlığın adın gibi ‘’su’’ gibi aksın yavrum.
Biliyorum bu yazımda sana tam ifade edemedim duygularımı. Biliyorum son zamanlarda bölünmüşlüğümle sana da yükler bindirdim. Ama biliyorum ki, sen daha 11 yaşında; tüm bunları anlayıp anneni af edecek durumdasın.
Seni çok seviyorum, ‘’çitlembik kuzum’’ benim.