Çocuk disiplini ve anne baba tutumları

Çocuk yetiştirmek bir sanat, bir süreçtir. Bu sanatsal süreçte anne ve babaların kendi değer ve inançlarına göre değişik tutumları vardır. Anne baba tutumları, çocuğun nasıl bir birey olacağını, dahası çocuğun kişiliğini şekillendirir.

Otoriter Aileler ve Otoriter Tutum

Disiplin söz konusu olunca, çoğu anne-baba bunu "ceza ile terbiye etme" olarak algılıyor. Bu anlayış, beraberinde aşırı baskıya dayanan otoriter tutumu getiriyor. Cezanın sıkça kullanıldığı bu tutumda amaçlanan; Söz dinleyem, kurallara uyan ve verilen görevi eksiksiz yerine getiren terbiyeli, sessiz, uslu, nazik ve dürüst bir çocuk yetiştirmektir. Bu tip tutum sergileyen aileler, çocukların mutlak itaat etmesini, istek ve emirlerini tartışmasız yerine getirmesini beklerler. Ancak sonuç istenilenden farklı olmakta; Yanlış yapmaktan korkan, kendisine güveni olmayan, başkalarının etkisinde kalan, çoğu zaman içine kapanıkbir kişilik sergileyen çocuklar ortaya çıkmaktadır. Otoriter tutumun en önemli noktası denetimdir. Anne-baba çocuğun tüm davranışlarını sıkı bir şekilde denetler ve  her zaman çocuktan daha baskındır. Çocuk ise uysal ve söz dinleyen rolündedir. Bu tutumda çocuğun haklarına, kişiliğine, isteklerine, bireyselliğine yeteri kadar saygı gösterilmez.Çocuğuna karşı kaba kuvvet kullanan anne babalar hale günümüzde maalesef mevcut. Buna sık sık başvuran anne-babalar, çocuğunun iyi taraflarnı görmeyen, sürekli yaptığı yanlışları ön plana çıkaran ve sevgilerini belli edemeyen negatif bir tutum sergilerler. “Zor yoluyla denetleme” ve “sevgi esirgeyerek denetleme” boyutlarının egemen olduğu aşırı baskılı ve otoriter aile ortamında büyüyen çocuk, hangi davranışının hangi tepkiyi alacağını bilememektedir. Dolayısıyla, çocuğun kaygılı bir belirsizlik içinde aşırı isyankâr ve aşırı boyun eğici olması ihtimali oldukça yüksektir. Otorite bir aile ortamında büyüyen çocuklar genellikle, bağımlı, güvensiz ve pısırık, attğı her adımda yanlış yapmaktan korkan, duygularını önem verilmediği gerekçesi ile dışa vuramayan çocuklardır.

Çocuk Merkezli Tutum

Bu tutum genellikle tek çocuklu kalabalık ailelerde, orta yaşın üzerinde çocuk sahibi olan anne-babalar ve bütün aile bireyleri tarafından uygulanan bir disiplin şeklidir. Bu tip tutum sergileyen ailelerde anne-babalar, çocuğun isteklerini kayıtsız şartsız yerine getirirler. Aşırı sevgi ve ilgi, çocuğu kural tanımaz ve doyumuz bir kişi yapar. Tüm aile bireyleri çocuğa her istediğini alarak onun doyumsuz bir kişi olmasına sebep olurlar. Bu tip çocuklar, aileye egemen olmakla kalmaz, aynı zamanda aile dışında da egemenliklerini sürdürmek isterler. Ancak okul çağına geldiklerinde, kurallara uymakta ve arkadaş edinmekte başarısızlığa uğrarlar, hayal kırıklığı yaşarlar.

Aşırı Koruyucu Tutum ve Abartılmış Sevgi

Geleneksel aile modellerinde en çok başvurulan disiplin şekli aşırı koruyucu tutumdur. Bu tutumda anne-babalar çocuğuna karşı aşırı sevgi ve şefkat göstererek çocuk adına tüm sorumluluğu üstlenirler.

annesesi.com/Bilgili%20Anne%205%20-%20Anne%20Baba%20Tutumlari.htm