Çoğaldım

Birdim iki oldum, ikiydim üç. Var olan sevgime bir yenisi ekledim. Aynından. Aşk! Daha büyüğünü tatmadım.

Çoğaldım. Her damla kanımla, her yudum suyumla, her zerre uykumla canıma can kattım. Bir tane daha çoğaldım. Aşk! Daha büyüğünü tatmadım.

İlk aşkım; nasıl olur derdim, aynısından nasıl olurda bir tane daha gelebilir. İçimdeki sevgi o kadar büyük ki, aynısından bir tane daha olması mümkün degil derdim. Mutlaka bölünüyordur derdim. Hep sorgulardım kendimi, ne hissediyorum, ilkine, ikincisine. Sürekli yorumladım duygularımı, sevinçlerimi, üzüntülerimi. Olmaz derdim. Aynından bir tane daha olmaz derdim.

Oluyormuş dostlar. Kalbimde büyüttüğüm sevginin, o büyük sevginin, karşılıksız sevgininin, aşkın aynından bir tane daha büyütmüşüm meğer. Yüzüne baktığım zaman anladım. Onu kokladığımda hissettim. Meğer anne kalbi öyle birşeymiş, bolca sevgiler biriktiriyormuş içinde. Özveri biriktiriyormuş, umut biriktiriyormuş...

Bir oğlumuz daha oldu arkadaşlar.

Duyan maşallah desin.