Darılma gönül...

Biri fena kırmış dedi kalbini, fena dağıtmış anlaşılan
Belliki hasar büyük, kalp kanamakta, dil ise susmamakta kararlı şimdi
İncitildiğin her halinden belli, neşenden ise eser kalmamış gibi
Darılma gönül ama, yara almadan nasıl büyümeyi düşünebilirsin ki
Her yeşermenin sonunda, kurumak yıpranmak yokmudur sence de
Kolay değil elbette, ama korkma  anlarım her şekilde senin ruh halini ben
Saflıkla yıkadığın ruhunu, kötülüklere teslim etmemekteki direncini anlıyorum şimdiden
Darılma gönül ama, sabredenlerden olamadıkça nasıl gelişmeyi düşünebilirsin ki
Yediğin her darbe sonrasında, yeniden kalkacak kadarda güçlüsün üstelik
Asaletin gözle görülmez, ancak bir başka ruhta yansıyabilir, seni öylelikle anlayabilir
Her şeye rağmen kişiliğin seni düşmanlarından bir adım daha önde tutabilirdi oysaki
Darılma gönül ama kötüye iyilikle cevap veremedikten sonra nasıl affedici olabilirsin ki

Şiir-Edibe Toğaç
Yazarken Unutulmuş-Yarım bırakılmış şiirlerim köşesinden...