Dedemin İnsanları: Bir Çağan Irmak filmi

Bu filmin kimin olduğunu bilmeden sinemaya gitmiş olsaydım bile bir Çağan Irmak filmi olduğunu çok geçmeden anlardım. Çemberimde Gül Oya’nın İstanbul’daki kumaşçı dükkanının ahşap zemini nasıl kararmışsa sürekli silmekten, Dedemin İnsanları’nın Ege’deki kumaşçı dükkanında da aynısıydı. Çırağı denemek için yere atılan paranın yerde duruşu…

Babam ve Oğlum’da 12 Eylül faşizmiyle başlayan dram, Dedemin İnsanları’nda 12 Eylül faşizmiyle bir başka dram oluveriyor.

Fotoğrafın ne kadar değerli olduğunu bağıra bağıra anlatan bir filmdi Dedemin İnsanları…

Dedemin İnsanları’nın sözcüklerini düşündüm sinemadan eve yürürken Ankara Bahçelievler sokaklarında:

deniz
Girit
Ege
tifo
kefen
kahve
sevgi
sevgisizlik
Anadol

ve
metafor

Bu akşam Dedemin İnsanları’nı izlerken Çağan Irmak’tan güzel bir armağan almış gibi hissettim… Teşekkürler Çağan Irmak…

Ankara, 26 Kasım 2011