Değişmem bundan sonra ben!

Öyle çok sevdim ki onu, ilk görüşte, aylarca biriktirdim içimde, sadece iki iyi arkadaştık o günlerde. Sonra değişti her şey, anladım, o da istiyor bu ilişkiyi. İlk bir ay öyle zorladı ki beni, evet, kalbi kırılmıştı, oysa o benim ilk sevgilimdi, evet canı acımıştı, oysa ben hiç aşık olmamıştım ondan önce. Anlayamazdım ne istediğini benden, ben her şey güzel sanarken o içten içe kin besler bana, sonra da patlardı. İşte bu yüzden daha en başında bitirmek istedim, yapamadım, ikna etti beni, kıyamadım. Tam 28 ay olmuş şimdi, neredeyse iki buçuk sene...Neler çektiğimi, bana neler çektirdiğini bir ben bilirim, o bilmez. Ne zaman anladı ki beni, ne zaman dinledi ki... Her kavgada inat etti haklı olduğu konusunda, bir kere bile ben seni anlayamadım demedi, bir kere bile düşüncesizlik etmişim demedi, hep ben kıttım, salaktım, aptaldım, hep ben anlayışı bozuktum. Tam üç kere saçmasapan sebeplerle alay edercesine bitti bu iş dedi, bense aşığım ya, gurur murur dinlemedim, koştum peşinden. Ya ben bunları duymayı hak edecek en son kişiydim, hala şaşıyorum kendime, nasıl, nasıl bana bunları yaşatmasına, beni küçük düşürmesine izin verdim!

Yıprandım, yoruldum, kırıldım ve en kötüsü ona o kadar çok bağlandım ki, artık öyle vazgeçilmez bir yerde ki tüm bu olanlara rağmen!Ama ben karar verdim, ant içtim artık eski ben olmaya, lafını esirgemeyen, kendine sonuna dek güvenen, güçlü, mağrur... İşte buyum ben. Aman o kırılmasın, aman o darılmasın diye her dakika sesimin tonuna dek dikkat etmeler, yanındayken yüzümün bir tek an bile asılmamasını sağlamaya çalışmalar, bitti gitti, Allah aşkına bunlar sorun olacak şeyler miydi?Ya tamam ya devam. Çünkü sen benim hayallerimin erkeği olamıyorsun artık, bana giderek yarardan çok zarar veriyorsun ve ben sana artık hiç güvenmiyorum. Ben artık değişmemi istemenden bıktım, şimdi diyeceğim tek şey şu: Değişmesi gereken biri varsa o da sensin, yoksa bedelini ağır ödeyeceksin!