Delik ayakkabı

Hava iyice kararmıştı. Artık mesaisi bitmiş, eve gidiyordu. Çocuklarını ve karısını da çok özlemişti. Yağmurda sağanak yağmaya başlamıştı. Bu kadar kötü havada en iyisi bir taksiye binip gitmekti. Evet, basacaktı, elektrik direğinde ki düğmeye ve çağıracaktı taksiyi bulunduğu yere. Yoksa boş yere masraf mıydı, tam emin değildi, ama hava çok kötüydü. Ayakkabıları da yağmurda iyice ıslanıyor su geçiriyordu. Bu da yetmezmiş gibi bir de çok kayıyordu.

Evet, evet bir taksi çağırmak en iyisi olacaktı. Çocuklarına ve eşine bir an önce kavuşmalıydı. Bütün bu duygularla direğe doğru yöneldi. Direğin bitiminde ise yer tamamen göllenmiş adeta sel gidiyordu. Ne fark edecekti ki? Ayakları ıslansa bile çok çabuk gelecek taksiye binecek ve kısa zaman sonra sıcacık yuvasında olacaktı. Islanan ayakkabılarını ve çoraplarını çıkarabilecek ve mutlu bir ortamda bulunacaktı. İşte direğin yanındaydı. Elini uzattı ve düğmeye bastı.

-Buuuuuuuuuuuu neeeeeeeee !...

Diye titrek bir sesle konuşmaya başladı. Aslında titreyen sadece sesi değil tüm vücuduydu. Bedeninin tümünü saran elektrik kendisini titretiyordu. Çabalıyor ama bir türlü kurtulamıyordu. Yağmur hala yağıyor, yağıyordu. Bir türlü dinmek bilmiyordu. Direğin dibinde yatan cansız bedenin çoğu kısmı üstünü kaplayan yağmur sularından görünmüyordu.