Demokrasi

Ne sihirli kelimedir şu demokrasi. Okullarda yüceliği anlatıldı yıllarca. Bir gün ben de öğretici oldum, yıllarca öğrencilerime demokrasinin yüceliğinden bahsattim. Öğrencilerime her seferinde Atatürk ve ilkelerinden söz ettim. Çağdaşlıktan hak ve hukuktan söz ettim. Ama sonunda gördüm ki birileri daha ilkokul biter bitmez çocukları kapıyor anası fakir babası fakir o saf yavruları tarikat yurtlarına yerleştiriyordu. Oralarda kendilerince eğitiyor ve birkaç yıl sonra karşılaştığımızda sanki öğretmenim bize okuyun, sonuna kadar okuyun diyordunuz. İşte sözünüzü tuttum diyorlardı ama daha bir ürkek bakıyorlardı.

Kırsal kesimin kaderi budur. O yavrulara ister istemez hak veriyorum. Benim kaderimde aynı değilmiydi sanki.. İlkokul öğrenimim sonunda Öğretmen Lisesi ve İmam Hatip Lisesi sınavlarına girmiştim. İkisini de kazandım. Abimin öğretmen olası sayesinde seçimimi Öğretmen Lisesi olarak yaptım.

Onun için yetiştirdiğim öğrencilerin hiç birinde suç bulamıyorum. Belki beni de o yaşlarda ailem başka yönlendirseydi şimdi öyle düşünmüyor olacaktım.

Çaresizlikten o okulları bitiren öğrencilerim geçen seçimlerde parti bayraklarını sallayarak davaları uğruna var güçleriyle savaşıyorlardı.

Benim için de %47 karanlıktı, ama bu fakirlikte dağıtılan o kömürleri, yiyecek paketlerini gördükten sonra az bile diyorum. Demek ki demokraside seçim kazanmak için önce halkı aç bırakacaksın sonra da seçim kazanmak çok kolay....
Kendi halinde emekli bir öğretmen için fazla mı sivri dilliyim ne...!