Dertlerimin avlusunda

Kimini duyuyor keder göğsümden.

Kiminin sesine değen binlerce düğüm.

İçim üşüyen bunca güneşte, içim burkulan bunca dirençte.

Bir yaprak alev alıyor şehrin gövdesinden.

Gözlerimi yumsam yazık olur, açsam temelli savrulur rüzgarım.

Deniz göğe, gök denize buluşuyor.

Kavuşuyor mevsim büsbütün gecemde.

Taşım, toprağım iklimsiz, oysa neler gömdüm sevda tohumları gibi şuncacık kahverengiye.

Nasıl olur bugün değnek dokunur,

nasıl olur bugün vuslat?

Hangi renk denk düşer kara parçalarımın metrekaresine?

Kucağımda bir bebek, avlusunda dertlerimin.

Hangi tarafa kussam doğmamış umutları bilemem de.

Yüzümü çevirsem demirden bedenlerin omzuna.

Uzak desem, ırak desem.

Çığlık desem, yangın desem.

Anlam döngülerinde kayıp sözlere,

çığ gibi sırtımdaki yüklere,

peşimdeki gölgelere üşüsem bu kez.

Bu uykulardan uyanmak gerek.

Kabus hanesinde bir sabahı daha dar etmesem kendime.

Cılız bir tahta parçasının üzerinde açılsam bunca maviye.

Kaybolsam, yok olsam, hiç olsam.

Nereye dolsam, nereye vursam, nereye çarpsam.

Otursam öylesine bir kayanın üzerinde.

Dibine kadar bir şişenin içsem,

balıklara ağlasam, sokak kedilerine, yalnız, kederli köpeklere.

Sabah alarmlarından kaçıp sığınsam eteğine bir kadının.

Kule kenarında, kale dibinde.

Kederimi, sesimi döksem göğsüne.

Anlatıversem damarlarımda gezinen acıyı.

Dünyanın berbatlığından dem vursam.

Başımdan taşan sabrımdan yakınsam.

Çekilse bir bir üzerimden yalanın, sahtenin örtüsü.

Uğultular yazılmışsa silinse hasret defterimden.

Acıyor işte içerimde bir yer.

Dökülsem boylu boyunca,

açılsa bir nefeslik yer,

içimden,

atılsa bin dert,

bir kez.

Sakarya Üniversitesi-Spor Bilimleri Fakültesi Şair olma telaşında. ..