Devlet babanın,üvey çocukları!

Okullardan ilk öğrendiğim,çarpım tablosu ve ülkemizin coğrafi konumu dışında çok fazla bilgi hatırlamıyorum desem yalan olmaz.
Haa birde,kıkırdadığımızda parmak uçlarımıza vurulan tahta cetvel..
Sınıflarda dağıtılan amerikan yardımı süt tozunu kullanmamızdan olsa gerek,kafamız öyle her bilgiye pek basmazdı.
Ama ekmeğimizin yavan,yada yağlı olması dışında,başka bölünmüşlükler yaşamadık!
Zengin fakir ayırımı vardı elbette!Ama asla,siz biz değildik,hepimizdik!
Devlet büyüklerimizin şimdilerde olduğu gibi özel hayatları değil,sadece ünvanları hayranlık uyandırmaktaydı bizlerde!

Ve icraatları!

O dönemler köylümüz efendimizdi gerçekten.

Hormonsuzdu ürettiklerimiz,fikirlerimiz de hormonsuzdu!

Kısacası ekmeğinin peşindeydi halkımız,ve vatana millete hayırlı bireyler yetiştirme gayretlerinin!

Her anne babanın rüyalarını süslerdi,"Çocuğumuz büyük adam olacak"hayalleri!

Dedemizin gür sesinden ağızımız açık dinlediğimiz,günahı ve yalan söylemeyi öcüleştiren nasihatler kafamıza çivi gibi çakılmıştı!

Ve hala orada durmakta!

Dışarıdan hiç bir telkin almaya hiç gerek duyulmazdı,hele siyasilerden asla!

Gerektiği kadar bilgilerle donatıldık.

Yetmezmi?

Yani ahlaki değerlerin,babadan oğula aktarılması fazlasıyla yeterli olmadımı bu güne kadar?

Son yıllarda aşı yaptırma sırasına girmiş ilkokul öğrencileri gibi davranılmakta bizlere!

Kendi ideolojilerine uygun kalıplar içerisine girmemiz istenmekte!

Asıl görevlerini bir yana bırakmış politikacılarımız, ellerinde enjektör beklemekteler!

Oysa ailemiz dışında hiç kimse, atamız değil, dedemiz değil, babamız hiç değiller

Hele din dersi öğretmenimiz hiç değiller!

Her nedense, Diyanet işleri başkanlığı susmakta,siyasiler konuşmakta.

Seçim kazanmak uğruna illede bir şeyler yapmak istiyorlarsa!

Sadece ülkenin ekonomik ve güvenlik sorunlarıyla ilgilenmeleri gerekmezmi?

İdeolojik söylemleri kaoslar yaratmakta,ülkeyi germektedir.

Saygın kurumlara saygıda kusur var bu aralar!

Toplumsal barıştan uzaklaşmaktayız günbe gün.

Sizler bizler değil,hepimiz olmalıyız.

Kendi yandaşı bireylerin değil, tüm toplumun sorunlarına eğilmeliler.

Ve sonuçta, babalarımız çocuklarının terbiyesi ile ilgilenecek huzurlu yaşam kalitesine sahip olsunlar.

Ve sınıfını geçersen sana bisiklet alacağım yalanına mecbur kalmasınlar....