Dil

Dil, insanları, toplumları, hatta dünyayı birbirine bağlayan bir iletişim aracıdır. Dil aynı zamanda kültürü kuşaktan kuşağa taşıyan önemli bir etken.

Ulus olmanın temelinde dil yatar. Dilini iyi kullanamayan veya koruyamayan uluslar yok olma tehlikesiyle karşı karşıya kalır.

Ünlü edebiyatçı Yavuz Bülent Bakiler, yüzlerce kez, dilini unutan ve benliğini hatta dinini de kaybeden “Avusturalya’da İngilizleşen Türkler” den bahseder. Türk dilini kullanmayıp İngilizceye adapte olan ve asimile olan koca iki Türk topluluğu…

Ulus olabilmenin temelinde dil yatar.

“Vatan” denilen toprak parçası,

Tarih ve kültür,

Bayrak,

Ulusal Marş da bir ulusu ulus yapan önemli ögelerdir.

Yukarda saydığım bu ögeler her ulus için aynı ve vazgeçilmez unsurlar. Bunları sadece kendi ulusumuza mal etmeye kalktığımızda iflah olmaz bir “ırkçılık” çıkmazına düşeriz. Kendimiz için istediğimiz ve hava ile su kadar bir ulus için gerekli olan bu ögeleri başka uluslar için de istemek zorundayız.

Güzel Türkçemizi seviyorum ama bir dostum bana şunu sormuştu: Sen hangi dilde düşünüyorsun ?

Ya da hangi dille rüya görüyorsun ?

Dedim ki : Türkçe, ne var bunda ?

Dedi ki: Çok şey var. İngilizce biliyor musun ?

- Bilirim.

- Niçin İngilizce düşünmüyorsun veya rüyanda İngilizce diyalog kurmuyorsun ?

- Ana dilim Türkçe de ondan. İngilizce bende kısıtlı.

- Ha, öyleyse dilin bir ulus için ne kadar önemli olduğunu bilmek ve onların anadilleri ile konuşmalarına fırsat tanımak gerekir. Hangi milletten olursa olsun ve kaç yıl ayrı kalırsa kalsın bir kişi, sessizce düşünürken kendi anadili ile düşünür. Tıpkı ana sütü ile beslenmenin önemli olduğu gibi.

Bu sözü uzun süre düşündüm ve haklılığına karar vermek zorunda kaldım.

Ulus ve dil… 

Bu, dünyanın en küçük ulusunda bile aynı. Arap, Arapça konuşmalı; Kürt, Kürtçe; Alman, Almanca. Burada bir sorun ve kısıtlama olmamalı.

Sözü Kürtçeye getirdiğimizde, ülkemizin pek çok yöresinde Kürtçe ve lehçeleri kullanılmaktadır. Hatta Doğuda özellikle 40 yaşını geçmiş kadınlarımız, erkeklerimiz içinde dahi tek kelime Türkçe bilen yok.

Anayasamızda her ne kadar resmi dil Türkçe olarak geçse de eğitimi hele hele refahı tabana tam olarak yayamadığınızda, öğrenmeyene zorla Türkçe öğretme lüksünüz yok.

Yalnız burada, “Kürtler bir ulustur. Kürtçeyi serbestçe konuşmaları, yazmaları, hatta eğitimini almaları gerekir.”  Dediğinizde, ortaya pek çok sorun çıkabilir.

Devlet onların dilini serbestçe kullanmalarını sağladığında, bölünmeye, parçalanmaya, yol açar mı ?

Okullarda eğer Kürtçe eğitim verilirse bu anadil mi yoksa ikinci dil olarak mı verilmeli ?

Anadil olarak Kürtçe eğitim verilirse, ilerde bu öğrencilerin, yüksek öğrenimi, sınav dilleri, kamuda konuşma dilleri vs. ne olacaktır ?

Bence bunun çözümü  demokratik devletlerde ne ise öyle olmalı.

Gayri safi milli hasıla eşit olarak bölüşülüyorsa,

Kanun önünde tüm yurttaşlar eşitse,

Eğitimde tam olarak fırsat eşitliği sağlanmışsa, 

Fabrikalar, yollar, kısaca teknoloji ve medeniyet Güneydoğuda yaşayan vatandaşlarımızı da kapsıyorsa herkesin işi, aşı varsa sorun çözülmeye yakın demektir.

Bunu Doğu-Batı olarak ayırmak da zaten son derece yanlıştır. Demek istediğim Tüm yurttaşlar kağıt üzerinde değil, gerçekten eşit mi ?

Aksi takdirde siz her ne kadar 760.000 km.2' nin hesabını  da yapsanız işin içinden çıkamazsınız. Azerilerin deyimiyle Türk toprakları üstünde “Ameliyat” yapmak isteyenler çok olacaktır.

Hele hele bir terör örgütü yöneticisini bu işlerde kurtarıcı olarak görmek ve onunla bu sorunları çözmeye kalkmak işi daha da kötüleştirir.

Devlet, hala bana göre hizmetçi değil “Baba” dır. Ve evlatları üzerinde eşit davranırsa "Demokratik, Sosyal bir Hukuk Devleti"   sayılır.

Demek istediğim, Kürtler Türkiye Cumhuriyeti Devletinin eşit, saygın yurttaşları olarak görülmelidir. Eğitimleri resmi dil olarak Türkçe  yapılmalı, ana dilleri ise mutlaka uzman kişilerce korunmak ve kültürlerini yaşatmak üzere mutlaka öğretilmelidir.