Dinle...

Kimine göre acayip bir şeydir dinlemek.

Olana bitene gizlenmiş penceresinden bakmak; tarttığını, anladığını, vereceğini, hepsini sessizce yapmak…

Ucu nereye dokunacağı kestirilemeyen sözcüklerden uzak kalmaktır biraz da. Söylenmeyince üzmemektir sanki, ya da umursamamaktır belki…

Hangi tarafa adım atacağı bile belli olamayandır; ne karşılık vereceği, verebileceği ve hatta veremeyeceği?..

Aslında hiç de acımasız değildir dinleyen. Sürekli saklanmayı sever gibi görünen, kopan fırtınalarda çakan şimşeklerden etkilenmeyecekmiş sanılan, dertsiz, tasasız, su sabunla işi olmayan mıdır gerçekten? Yoksa daha çok şey yapmak isteyip de gücünü toplayamayan mı?

Sorgu sual bitmez asla. Ciddi düşünmeye çalıştıkça işler her zaman kördüğüm boyutuna mutlaka ulaşır her ne kadar istenmese de. Etkisiz elemanlar etkisizliğine devam ederler aktifler birbirleriyle mücadelelerini devam ettirirken. Kimisi bu tartışmalara ne gerek var der, kimisi bu suskunlar ne işe yarar diye sitem eder…

Her şeye rağmen bu sessizlik böyle sürer gider.

Ve bu saçma yazı da burada biter…

F. 6 Kasım 2008 12:13