Dinle arkadaş!

Dinle arkadaşım!

Acıyla gelen gözyaşını, acıyla demlenen seneleri bilirmisin sen.

Tanırmısın dünya güzeli, yeşil gözlü, hep 14'ünde kalan, küçük kızı

Bakarmısın resmini göstersem sana

Çok güzelmiş dermisin, gözlerime bakamadan.

Bilirmisin arkadaşım!

Akan kanların sıcaklığını, deli olmuş anaların, ciğerlerinde yol bulan serüvenlerini.

Duydunmu arkadaşım!

Yavrusunu yitirmiş bir ananın feryadını, haykırışını, isyanını.

Sen!
Hiç gördünmü!

Bir babanın, ağlamak yasak olduğu için, ağlamak öğretilmediği için, gözlerinden akan acının, yangın olmuş, kan olmuş yaşını.

Acı!

Sen acı çektin mi arkadaşım!

Bilirmisin hergün zehir içip, kokuşmuş havayı ciğerine çekip, alevler içinde kavrularak, hayatta kalabilmeyi.

Başarabilirmisin yaşamayı.

Nefreti anlar mısın sen!

Yaşadığın için kendine duyduğun, nefreti...

Ruhuna çektirdiğin işkenceleri,
Ara vermeden, durmaksızın, her an kanatarak, kendine hayatta olmanın bedelini ödetebilirmisin.

Affedebilir misin ananı...
Keşke, onun yerine sen ölseydin, dediği için.

Affedersin arkadaşım!

Benim annemin gözlerini görseydin

Affederdin arkadaşım.