Doğa Öğretmen, Kitap bilgi

Doğa öğretmen, Kitap bilgi

Doğal hayat, Yaratıcının insanlara içinde yaşaması, bakması, koruması ve sevmesi için takdim ettiği ödüldür. Doğa sevgisi ve aynı şekilde insan tarihi de köklü, gelenekleşmiş bir sevgiyi kitap okuma sevgisini ve zevkini  deneyimlemeyi insana özgülemiş, insan ise bu kültür durumundan en iyi şekilde istifade ederek, medeniyetlerini en temel olan yazma, okuma, kitap okuma kültürüyle kurmuş, var etme yoluna gitmiştir.

Efendime söyleyeyim, Kitap okuma konusuna değindiğim bu kısa girizgahtan sonra doğada da kitap okumanın ayrı bir keyif, ayrı bir bilgilenme, zevk ve eğlence olduğunu ifade edeyim.

Öyle ki,İnsan denen canlı tabiatta olgunlaşan bir meyve misali kendini, yerini, haddini, hududunu, yapmak istediğini, ne yaptığını veya yapmadığını bildiği andan itibaren manevi kazanmanın en büyük zenginlik olduğunu, İnsan - Kitap – Doğa üçlüsünün insana en küçük bir çıkar kaygısı gözetmeden ve de  ruhi, zihni ve kalbi hazzı en üst perdeden yaşatarak, güzel yaşamın, yaşamanın, farkında olmanın, bilgi ve bilinçlenmenin önemi ile anlamının tadına varmayı, keyfini sürmeyi sağlar. İyi bir ağaca sarılan rüzgarsız kalmaz der, büyük Cervantes. Bilgiye sarılanın, tabiatla kucaklaşanın, maneviyatı bulanın önünde coşkun seller gibi ışıklı yollar açılır.

  Doğa ve Kitap El Ele

Doğa şarkılarıyla güzeldir.
Kitap en değerli hazinem.

Kitabın beyaz sayfası, doğanın temiz yeşil örtüsü.

Bilgiye yaslanan ihya olur, doğaya dayanan hayat bulur.

Doğaya güvenen yaprak yeşerir, yaşam bulur.
Ağacın meyvesi, insanın bilgesi baş tacı olur.
Tadına doyulmaz kitabın bal olur akar dimağlara.

Dışı cennet, içi cennet tabiatın eseri Yüce Tanrı’nındır.