Doğum günü hediyesi

Himmet amcayla Şehriban teyze o sabah erkenden yola düşmüşlerdi. Gerçi her maaş gününde böyle erkenden yola düşerlerdi ama, bu kez daha bir sevinçliydiler, özellikle Himmet amca. Çünkü önceki ay bütün borçlarını bitirmiş, kuru erzaklarını depolamıştı.

Aslında Himmet amca sevinçli olmanın yansıra düşünceliydi de. Birkaç gece önce Şehriban teyzeyle televizyondaki diziyi izlerlerken, dizideki kadının doğum gününü kutlama sahnesinde Şehriban teyze belli belirsiz bir şeyler söylemiş, Himmet amca ne dediğini sorduğunda da hiç doğum günü kutlaması yapmadıklarını ve bu yüzden hiç doğum günü hediyesi almadığını söylemişti. Şehriban teyzenin doğum gününün maaş gününden sonraya denk geldiğini hatırlamıştı Himmet amca. Şehriban teyzenin anası ' Seni cüce şubatın ilk günü doğurdum, o yüzden mi ki boyunun böyle cüce gibi kısacık oluşu ' dermiş kızına, şakayla karışık. Şehriban teyze boyunun kısalığıyla ilgili bir olay olduğunda hep bu cümleyi anlatırdı gülerek. Bu yüzden doğum gününün 1 şubat olduğundan emindi Himmet amca.

Bankaya ulaştıklarında sıra numarası alıp, boş buldukları koltuklara iliştiler. Himmet amcanın aklından neler geçtiğinden haberi yoktu Şehriban teyzenin, o diziyi izlerken söylediği sözün Himmet amcanın içine nasıl işlediğiğnden de. Himmet amca kendini zorluyor, ama bir türlü Şehriban teyzeye doğum günü hediyesi olarak ne alacağına karar veremiyordu. Gücü yettiğince her şeyi almıyor muydu zaten? Böyle derin derin düşünürken aniden bir ışık yandı zihninde. Bankaya girerken gözüne, yandaki mağazanın vitrinindeki yazı ilişmişti; Her beden pantolon bulunur. Karar vermişti, pantolon alacaktı karısına. Tıpkı o doğum günü sahnesini izleyip iç geçirdiği gibi, pantolon giyen kadınları gördüğünde de buna yakın şeyler söylemişti Şehriban teyze. ' Ne güzel, hiç bacaklarını soğuk tutmuyordur pantolonun içinde ' deyivermişti, bir çocuğun ' Şu balona bak ne güzel ' deyişi gibi, hesapsızca, içtenlikle.

Bankadaki sıra numaraları ardarda yanmış, Himmet amcaya gelmişti sıra. 610 numara 3. vezneyi gösteriyordu. Himmet amca sevinçle yuvarlanarak vezneye yanaştı, kimliğini ve banka cüzdanını uzattı, sessizce beklemeye başladı. Veznedeki bayan 645 TL 85 kuruş diyerek parayı ve dekontu uzattı Himmet amcaya, imzalaması için. Himmet amca dekontu imzalayıp, daha bir sevinçle döndü Şehriban teyzenin yanına. Azıcık da olsa maaşına zam gelmişti ve borçları da yoktu bu ay, nasıl sevinmesindi.

Bankanın merdivenlerinden inerken ' Şehriban ' dedi ' İstersen sen Ayşegiller'e git, ben de çarşıdaki kahveye uğrayayım, ne zamandır uğramadıydım, öğlen evde buluşuruz '. Şehriban teyzenin de aklına yattı bu fikir, Ayşegiller'e aylardır gelmiyordu, ne sevinirlerdi karşılarında görünce. Şehriban teyze gözden kayboluncaya kadar ardından baktı Himmet amca. Sonra da bankanın yanındaki pantoloncuya daldı.

Tezgâhtar kız koşarak geldi yanına, nasıl yardım edebileceğini sordu.' Pantolon alacaktım da ' diye geveledi Himmet amca. ' Kızınıza mı? ' dedi tezgâhtar kız. ' Yok ' dedi Himmet amca ' Bizim hanıma alacaktım ' Kız hafiften gülümsedi ve sonra toparlanarak sordu ' Teyzemiz kaç beden giyiyor? ' diye. Himmet amca birden dondu kaldı sanki. Hiç bilmiyordu ki Şehriban teyzenin bedenini. Utandı, sırtı terlemeye başladı sıkıntıdan, ne diyeceğini düşündü. Ve birden...Aylar önce aniden yatak odasına girdiğinde Şehriban teyzenin kendi pantolonlarından birini giymiş, aynanın önünde bir sağa, bir sola dönüp kendini incelediği sahne geldi gözlerinin önüne. Nasıl da kalıp gibi oturmuştu pantolonu, karısının üstüne. İkisi de kilo olarak aynıydı ya zaten.

Himmet amca kararlı bir hareketle kazağını hafifçe kaldırıp pantolonunun kemerini çıkardı, tezgâhın üstüne koydu ve tezgâhtar kıza, sanki daha önceden böyle yapmayı hesaplamış gibi bir doğallık içinde; ' Bizim hanımla bedenimiz aynı, vitrinde şu siyah pantolonu gördüydü ama, mağazanız kapalıydı alamadıydık, senin kemer ölçüne göre versinler diye beni yolladı. Kemerin 3. deliği bel ölçüsüymüş ' deyiverdi.